”အား… ကောင်းလိုက်တာကွာ… နို့တွေက အိတင်းနေတာပဲ… ကောင်မ ဆေးတွေသုံးပြီး ယောက်ကျားကို ဆွဲဆောင်ထားတာမလား…. ဟား… ဟား…. ဟား…”
”ကိုသန်းကြိုင်ရယ်…. တော်ပါတော့…. အိကို သနားပါ…. လွှတ်ပါတော့…. အဟင့်… ဟင့်… အိ…. အိ”
အိအိငြိမ်း မရုန်းနိုင်တော့ လေပျော့နဲ့ တောင်းပန်သည်။ သန်းကြိုင် အခုချိန်မှတော့ မရတော့။ လူကလည်း မူးနေပြီမို့ စိတ်ရိုင်းကဝင်နေပြီ။ နောင်ခါလာ နောင်ခါစျေးလို့ သဘောထားကာ ရှေ့ဆက်တွန်းနေသည်။ နို့တွေကို ကိုင်လိုက်ညှစ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေ ပြောနေသည်။ အိအိငြိမ်းဘဝမှာ ဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောတာ တခါမှမကြားဖူးသလို အပြောလည်းမခံရဘူး။ အခုလို သူစိမ်းတစ်ဦးရဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခြင်းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပင်။ သူမယောက်ျားတောင် အခုလို တစ်ခါမှမကိုင်ဖူး။
သန်းကြိုင်က တစ်တစ်ခွခွပြောသလို နေရာအစုံကို လိုက်ပြီးကိုင်နေတာမို့ စိတ်က အရမ်းကိုဝမ်းနည်းလာပြီး ကိုကို့ကို အရမ်းသတိရမိသည်။ ကိုကို့ကို သူမ သစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်သွားပြီလို့ တွေးမိပြီး မျက်ရည်က ကျလာပြန်သည်။ ဒါကို သန်းကြိုင်ကတွေ့တော့ တဟားဟားနဲ့ရယ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးအားနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ချလိုက်တော့
”အာ့… ကျွတ်.. ကျွတ်… နာတယ်… ဖယ်ပါတော့… တော်ပါတော့… အီး… ဟီး… ဟီး…”
”ကောင်းလိုက်တဲ့အဖုတ်… ကြပ်နေတာပဲ လိုးရတာ… စောက်ကောင်မ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်ကွာ”
ပြောပြောဆိုဆို သန်းကြိုင်တစ်ယောက် ကြမ်းပြီ။ အိအိငြိမ်းတစ်ယောက် ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့ ငိုနေပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်ထဲက လီးကို မသိမသာ လက်ခံလာသည်။ အရည်တွေက ထွက်လာကာ လီးက အဝင်အထွက် ချောလာသည်။ သန်းကြိုင်ရဲ့ ဆောင့်အားက အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်နေတာမို့ တချက်ဆောင့်တိုင်း အင့်ခနဲအင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ သားအိမ်ဝက ပူခနဲပူခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အသိစိတ်နဲ့ လူက ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတွေက တဖြည်းဖြည်း လက်ခံလာသည်။ ပြည့်ဝတဲ့အရသာက တကိုယ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျံ့နှံ့လာသည်။ သန်းကြိုင်က အိအိငြိမ်းနားနားကို ကပ်ကာ တစ်တစ်ခွခွတွေပြောပြီး ဆောင့်နေဆဲပင်။
”အ… ဟင့်ဟင့်… အင့်… အင့်… အင့်… တော်ပြီ… တော်ပြီ… ဟင့်… ဟင့်…”
နှုတ်ခမ်းကငြင်းနေပေမယ့် သူမယောက်ကျားနဲ့ ကွာခြားစွာ ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာပေးနေတာကို စိတ်က တဖြည်းဖြည်းပါလာသည်။ သူမ ငြင်းဆန်ချင်သည်။ မဟုတ်ဘူး ဒါငါမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကို တခြားလူတစ်ယောက်က မုဒိန်းကျင့်နေတာ။ ငါလက်သင့်မခံဘူး တွေးနေပေမယ့် မူးကလည်းမူး ဆောင့်ချက်တိုင်းက သူမအရင်က ဘာလိုအပ်မှန်းမသိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်မေးမိတဲ့အရာက ဒါပါလားဆိုတာ သိသွားပြီး စိတ်က နှစ်ခွဖြစ်နေသည်။ သန်းကြိုင်လည်း အိအိငြိမ်းရဲ့ အပြောင်းအလဲကို သတိထားမိတာကြောင့် အိအိငြိမ်းနားကို ကပ်ကာ စိတ်ကြွစေရန် ထပ်ပြီး တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ကာ လီးကို တဆုံးထုတ် တဆုံးထည့် မှန်မှန်ဆောင့်နေသည်။ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ လီးဝင်တိုင်း တဗြွတ်ဗြွတ် တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ အသားခြင်းရိုက်တဲ့အသံကလည်း အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။
အိအိငြိမ်း ခါးလေးကို လက်နဲ့မကာ ကိုယ်ကရှေ့ကို ငိုက်ထားတာမို့ အိအိငြိမ်းဖင်ကြီးက ကြွတက်နေကာ လီးတစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အတွင်းထဲကို နက်နက်ဝင်သွားကာ ဖိလိုက်တိုင်း မွေ့ရာက အတွင်းဖက်ဝင်သွားပြီး ပြန်ကန်လာပြန်တာမို့ ဆောင့်ချက်တိုင်းက အိအိငြိမ်းအတွက် ရူးသွပ်မှုဖြစ်စေသည်။ မရတော့ပေ။ အိအိငြိမ်း ဆန္ဒကို အသိနဲ့ ဘယ်လိုမှထိန်းချုပ်လို့မရတော့။ အထိအတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားပြီ။ မိန်းမကိစ္စကို ကျွမ်းကျင်ဆရာကျတဲ့ သန်းကြိုင်ရဲ့အောက်မှာ ကျရှုံးသွားပြီ။
”အ…ဟ…ဟ…အင့်…အင့်”
”ကောင်းလား…အိ…ကောင်းလား…”
မဖြေ။ ဒါကြောင့် သန်းကြိုင် အိအိငြိမ်းနို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်လိုက်ရင်း
”ကောင်မ… မေးနေတယ်… ငါလိုးတာ ကောင်းလားလို့… ခံလို့ကောင်းလား ဖြေစမ်း…”
”အား…. ကျွတ်… ကျွတ်… ကောင်းတယ်…. အ… ဟင့်… ဟင့်… နာတယ်”
သန်းကြိုင် ပြုံးလိုက်သည်။ သူ တစ်ချက်ချင်းဆောင့်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ချိုင်းအောက်ကလျှိုကာ ငုံ့စို့လိုက်သည်။ အိအိငြိမ်းစိတ်က အရမ်းကိုကြွလာသည်။ ပြီးချင်လာသည်။ အရမ်းအရမ်းကို ကောင်းလာကာ
”အ… အင့်… အင့်… ဆောင့်… ဆောင့်… မရပ်နဲ့… ခပ်နာနာလေးဆောင့်ပေး…. ကောင်းတယ်… အန်းးးး ဟန်းးးး…. ကောင်းတယ်…. အန်းးးး… အန်းးး… ပြီးပြီ… အစ် အိ… ပြီးပြီ… အ… အ… အားးးး”
အိအိငြိမ်း ပြီးသွားပြီ။ သန်းကြိုင်၏ လည်ကုပ်ကို လက်နောက်ပြန်လေး အတင်းဖက်ကာ ဖင်ကို အတင်းကော့ကာကပ်ထားပြီး တဆတ်ဆတ်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ခြေတွေက ကုပ်ကွေးတက်ကာ ပါးစပ်က ဘယ်လိုအသံတွေမှန်းမသိ။ သန်းကြိုင် လိုးလို့မပြီးသေးပေမယ့် အိအိငြိမ်း တအင့်အင့်အသံလေးသာထွက်ရင်း ပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။
”အားပါးပါး ကြပ်လိုက်တာ… စီးလိုက်တာကွာ…. မင်းသစ် တစ်ခါဘဲ လိုးထားသေးတယ်ထင်တယ်”
အမှန်တကယ်လည်း မင်္ဂလာဦးည တစ်ခါဘဲ လုပ်ဖြစ်သေးသည်။ မနေ့က မူးမှောက်သွားလို့ မလုပ်ဖြစ်။ ဒီနေလည်း မင်းသစ် မှောက်ပြန်ပြီဖြစ်သည်မို့ သန်းကြိုင် ကံကောင်းနေလေသည်။ သန်းကြိုင် ခပ်ပြင်းပြင်း ပစ်ဆောင့်နေလေသည်။ ဆီးစပ်ခြင်း တစ်ဘမ်းဘမ်းနဲ့ ထိနေလေသည်။ အခုမှသိတဲ့ မိန်းကလေးကို ခိုးလိုးနေရတဲ့အသိနဲ့ စီးပိုင်ကြပ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြောင့် အချက်နှစ်ဆယ်လောက်နဲ့တင် သန်းကြိုင် ပြီးချင်သွားသည်။ သန်းကြိုင် အားကုန်ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး အိအိငြိမ်းစောက်ခေါင်းထဲ လီးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။
”ဟူး…ငါလိုးမ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ”
လီးပြန်ထုတ်ပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်ကာ နောက်ဆုံး သုတ်တရွှဲရွှဲ အဖုတ်ထဲမှ စီးကျနေသော အိအိငြိမ်းကို ဓာတ်ပုံရိုက်ယူလိုက်သည်။ တစ်ရှူးဖြင့် အိအိငြိမ်းကို သန့်စင်ပေးပြီး အဝတ်အစားတွေ သေချာပြန်၀တ်ပေးသည်။ ဘော်လီချိတ်တွေကိုလည်း ကျကျနန ပြန်တပ်ထားပေးလိုက်သည်။ အ၀တ်များ၀တ်ပေးပြီးနောက်တော့ ပြန်ထမ်းခေါ်လာကာ ခုံပေါ် ဟန်မပျက် တင်ပေးထားလိုက်လေသည်။
”ဟေ့ကောင် မင်းပြီးပြီလား… ဒါဆိုလည်း ပြန်မယ်ကွာ။ နောက်နေ့ ငါ့ကိုလည်း ဖန်ပေးဦးကွ”
နောက်နေ့မနက် အိအိငြိမ်းနိုးလာတော့ ၃ နာရီလောက်သာ ရှိသေးသည်။ အိအိငြိမ်းလည်း သူမကြုံတွေ့ခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်ကို အိပ်မက်ဟုသာထင်သွားပြီး ရှက်ပြုံးလေးတစ်ချက် ပြုံးမိလိုက်သေးသည်။
နောက်တစ်နေ့ အိအိငြိမ်း နေ့လည်ကျောင်းပြန်အလာ အိမ်တံခါးကို သော့ဖွင့်နေတုန်း ရှေ့အခန်းမှ သန်းကြိုင် အခန်းထဲမှ ထွက်လာလေသည်။ သန်းကြိုင် ပြုံးပြကာ
”ဆရာမအိအိငြိမ်း…မင်္ဂလာပါ”
အချိုသာဆုံး အပြုံးလေးဖြင့် အိအိငြိမ်း ပြုံးပြကာ
”ဟုတ်ကဲ့ရှင့်… ကျွန်မ ညကလေ… ခေါင်းတွေမူးပြီး အိပ်ပျော်သွားလို့ ရှင်တို့ပြန်သွားတောင် မသိလိုက်ဘူး”
သန်းကြိုင်ကတော့ သူ့ရှေ့က ဖြူဖြူတောင့်တောင့်လှလှ မိန်းမချောဆရာမလေးကို ကာမစပ်ယှက်ရန် ရင်ခုန်နေလေသည်။ အိအိငြိမ်းမှာ ကျောင်းသွားရဦးမည်ဖြစ်၍ အဖြူရောင်ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနှင့် ထဘီအစိမ်းလေးကို ၀တ်ထားသည်။ ခါးတိုအင်္ကျီမှာ ပါးလွှာသဖြင့် နောက်မှကြည့်လျှင် အထဲမှ ချိတ် ၅ ခုတပ် အသားရောင်ဘော်လီလေးကို ထွင်းဖောက်မြင်နေရသည်။ သေချာကြည့်လျှင် ဘော်လီချိတ်များကိုပင် မြင်နိုင်သည်။ လွတ်နေသော ခါးသား၀င်း၀င်းလေးမှာလည်း သန်းကြိုင်ကို မြူစွယ်နေသည်။ တင်းရင်းလုံး၀န်းသော အိအိငြိမ်း၏ တင်သားနှစ်လုံးမှာ ထဘီထဲမှ ရုန်းကြွနေသည်။ အတွင်းခံအရာလေးကို ထင်ရှားစွာ မြင်နေရသည်။
”အိအိငြိမ်း….”
”ရှင်…..ပြောလေ”
”အိအိငြိမ်း…. ဒီကောင်မလေးကို သိလားမသိဘူး”
သန်းကြိုင် အိပ်ကပ်ထဲက ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ပုံတစ်ခုကို ပြလေသည်။ အိအိငြိမ်း သိလိုသိငြား စူးစမ်းကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ ပုံထဲမှာ အရှက်တရားကင်းမဲ့စွာ စောက်ဖုတ်အပြဲသားနှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံ ဖြစ်နေသည်။ အိအိငြိမ်း မျက်ခုံးလေးပင့်သက်သွားကာ ရင်ဝကို စို့ရိုက်သလို စူးခနဲဖြစ်ကာ မျက်နှာလည်း နီရဲသွားသည်။ လက်ထဲက သော့တောင် လွှတ်ကျသွားသည်။
”သေချာကြည့်ဦး…ဒီမှာ…ဒီမှာ”
အိအိငြိမ်း လီးတစ်ချောင်းကို နမ်းနေတဲ့ပုံတွေ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေပုံတွေ၊ နောက်ဆုံး လရည်ရွှဲသောပုံတွေကို ကြည့်ပြီး အိအိငြိမ်း လဲပြိုလုမတတ် ခေါင်းတွေမူးသွားသည်။ ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီမြန်းကာ သန်းကြိုင်တို့ရှေ့ကနေ ကိုယ်ပျောက်သွားလိုက်ချင်မိသည်။
”သိလားအစ်မ… သူ့ကို လိုင်းပေါ်တင်ပြီး ဖွမလို့”
”ဟင် ရှင်တို့ ကျွန်မကို ညက ဘာလုပ်ခဲ့ကြတာလဲ…. ဒီပုံတွေက…. အို.. ရှင်တို့ ယုတ်မာလိုက်တာ… ဖျက်လိုက်ပါရှင်… တောင်းပန်ပါတယ်… နော်… နော်”
သန်းကြိုင်ရဲ့ဂွင်ထဲ ရောက်နေပြီမို့
”ဖျက်စေချင်ရင် ကျွန်တော်တို့စိတ်ကြိုက် အစ်မခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးမလား… ဒါဆို ဘယ်သူမှမသိအောင် ထိန်းသိမ်းထားမယ်”
အိအိငြိမ်း ဖောက်ပြန်ရမည့်ကိစ္စ ဖြစ်နေသည်။ ကိုမင်းသစ်ကို သစ္စာမဖောက်ချင်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီဘက်က အိအိငြိမ်းရဲ့ပုံတွေ လူပုံအလယ်မှာ အရှက်မကွဲဖို့လည်း အရေးကြီးနေသည်။ လမ်းနှစ်သွယ်ကို အိအိငြိမ်း အခက်တွေ့နေသည်။
”ကြာပါတယ် အစ်မရယ်… လာ”
ယဉ်စစလေးဖြင့် အိန္ဒြေရရလေးချောနေသော အိအိငြိမ်းကို သန်းကြိုင် အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီး တံခါးကိုပိတ်ကာ ဂျက်ထိုးလိုက်လေတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်လို့ ဂလန့်ထိုးတံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့ အိအိငြိမ်းပါးပြင်နုနုလေးကို ဖြန်းကနဲ ပိတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ အိအိငြိမ်းခေါင်းထဲမှာ ကြယ်တွေလတွေ မြင်သွားသည်။ နာလိုက်တာလည်း ပြောမနေနဲ့တော့။ မူးဝေပြီး နေရာမှာပဲ လဲကျသွားသည်။ ကုလားက အိအိငြိမ်းကို ပွေ့ချီလာပြီး ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲ ပစ်ချလိုက်သည်။
”ဘာလုပ်တာလဲ…အဟင့်”
”ပါးစပ်ပိတ်ထား… ပါးထပ်ရိုက်ပစ်လိုက်မယ်”
ဒီကုလား သူ့ကိုဗျင်းတော့မယ်ဆိုတာ အိအိငြိမ်း သိပေမယ့် သိပ်မရုန်းရဲတော့ပါဘူး။
”မလုပ်ပါနဲ့… ကျွန်မမှာလင်ရှိတယ်… မကောင်းပါဘူး”
မသိစိတ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြုကျင့်ရသည်ကို အရသာတွေ့တတ်သော သန်းကြိုင်အဖို့တော့ တောင်းပန်သံများကို သနားရမည့်အစား နား၀င်ပီယံဖြစ်သော သီချင်းသံအဖြစ်သာ ခံစားနေရလေသည်။ ထို့နောက် သန်းကြိုင်က အိအိငြိမ်း၏ နုနုရွရွပါးပြင်လေးကို ဖျန်းခနဲ ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်၏ အားအပြည့်တော့ သုံးထားခြင်းမဟုတ်။ နာကျင်မှုကို ခံစားရုံလောက်သာ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ရင်သားအစုံအား ဆုပ်နယ်ချေမွလိုက်သည်။ အတင်းဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်လိုက်သောကြောင့် အရသာမရှိဘဲ နာကျင်ခြင်းကိုသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ငြင်းဆိုတောင်းပန်ရန် မဖြစ်နိုင်ကြောင်း နားလည်ထားသောကြောင့် ဘာမျှမပြောဘဲ ပြုသမျှကို နုနေရရှာတော့သည်။
ထို့နောက်တော့ ကုလားက အိအိငြိမ်းအင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲပစ်သည်။ အိအိငြိမ်းလေးရဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ရင်ဘတ်ကနေ ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာကြောင့် နှိပ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီး နို့အုံတင်းတင်းနှစ်အုံက အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘော်လီလေးသာခံပြီး ပေါ်လာသည်။ ရင်ဘတ် ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားခြင်းနှင့်အတူ အိအိငြိမ်း၏ လှပပြည့်တင်းသော ရင်အစုံမှာ လှပစွာ ပြူးထွက်သွားသည်။ ဖြူ၀င်းသော အသားအရည်ပိုင်ရှင် ဖြစ်သောကြောင့် ရင်သားများမှာ ပိုမိုဖြူ၀င်းကာ အလွန်လှနေသည်။ အိအိငြိမ်းမျက်နှာလေးမှာ နီမြန်းလျက် မျက်ရည်များ ပြည့်နှက်နေသည်။
ဒီနေ့က အသိစိတ်ရှိနေတဲ့ မိန်းမချောအကိတ်လေးကို သားမယားအဖြစ် ဆက်ဆံရမှာမို့ ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်လည်း တအားထန်ပြီး အိအိငြိမ်းရဲ့ဘော်လီကို ရင်ဘတ်မှ ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်ရာ ဘော်လီနောက်ကျောချိတ်တွေသာမက လက်မောင်းကြိုးတွေပါ ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ အိအိငြိမ်းရဲ့ ထွားမို့တဲ့ ရင်သားလှလှတစ်စုံကို သန်းကြိုင် အငမ်းမရကိုင်ပြီး စို့သည်။ ကုလားက ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းပေါင်ကြားမှာ နေရာအသေအချာယူပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကုန်းစို့သည်။ အားနဲ့စို့လိုက်လို့ အရာတွေပါ ထင်ကုန်သည်။ အိအိငြိမ်းရဲ့ စောက်ပတ်အ၀ကို လီးထိပ်နဲ့ အသေအချာ ထောက်ထားတာမို့ စောက်ရည်များ စိမ့်ကျလာလေပြီ။
”လေးဘက်ထောက်ပေးစမ်း”
ဟု ပြောလိုက်ရာ အိအိငြိမ်းလည်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်ရသည်။ ကြောက်စိတ်ဖြင့် တုန်တုန်ရီရီလေး ဖြစ်နေရှာပုံက တမျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။ အလိုမတူရင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းဖို့ မလွယ်ဘူးဆိုပေမယ့် မြန်မြန်ပြီးသွားမှ အေးမှာမို့ အိအိငြိမ်း သန်းကြိုင်ပြောသလို လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပတ်၀န်းကျင်ကသိသွားရင် သူမဘ၀ ပျက်သွားနိုင်တယ်လေ။
”နင့်ဖင်ကြီးကို ကော့နိုင်သမျှ ကော့ပေးစမ်း.. အားပါး… ဆရာမအိုးတဲ့… ရှိးးး… ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကွာ..”
ပြောပြောဆိုဆို ပြည့်တင်းစွင့်ကားသော တင်ပဆုံကြီးကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်ချလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးသောတင်ပါးမှာ နီရဲသွားတော့သည်။ ထို့နောက် ပြည့်တင်းသော တင်ပါးကြီးကိုကိုင်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးက အိအိငြိမ်း၏ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို တေ့လိုက်မိတော့သည်။ ထို့နောက်တော့ အိအိငြိမ်းကို တုံးလုံးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်မှနေ၍ အားရပါးရ ဆက်ဆံတော့သည်။
”ဗြွတ်….ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဖွတ်…ဘွတ်…”
သန်းကြိုင်၏လီးကြီးမှ မာတောင့်နေခြင်း၊ ခါးအားသန်လှခြင်းတို့ကြောင့် တချက်ထဲနှင့် အဆုံး၀င်သွားလေ၏။
”အား.. အား.. နာလိုက်တာ… အတင်းမလုပ်ပါနဲ့.. အဟင့်အဟင့်….. အမလေး… အား… ဟင့်… ဟင့်”
ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းရဲ့ တောင်းပန်တိုးလျှိုးသံက သနားစရာမဖြစ်ဘဲ သန်းကြိုင်ရဲ့စိတ်ကို ပိုဆွပေးသလိုသာ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ထို့ကြောင့် နို့ကြီးတွေကိုဆွဲကာ ဆက်ခါဆက်ခါသာ ဆောင့်ပေးနေ၏။ ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းမှာ အရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းပင် ထောင်နေလေပြီ။ သူမ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ မွေ့ရာနှင့်ထိနေလေပြီ။ မကြာပါချေ အိအိငြိမ်းတစ်ယောက်လည်း စိတ်ပါလာပြီး ကာမရည်ကြည်များ မတရားထွက်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် လိုးအားက ပိုမိုကောင်းလာပြီး သန်းကြိုင်မှာ ပြီးလုပြီးခင်ပင် ဖြစ်လာရတော့သည်။
ဒါပေမယ့် ပြီးလို့ဘယ်ဖြစ်ဦးမလဲ…။ ဒီမိန်းမမှာ လိုးစရာ အပေါက်သုံးပေါက်တောင်ရှိတာ။ ဒီလိုဖင်ကြီးကြီး ဆော်မျိုးမှ ဖင်မချရင် သန်းကြိုင် ငမိုက်သားဖြစ်တော့မည်။ ထို့အပြင် သန်းကြိုင်လို ကုလားတစ်ကောင်အဖို့ ဒီလိုဖြူဖြူတောင့်တောင့်လေးကို ဖင်လိုးခွင့်ရရန် အခွင့်အရေးမှာ နည်းလှသည် မဟုတ်ပါလား။ သန်းကြိုင်မှာ အိအိငြိမ်းပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုး၀င်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် စောက်စိလေးကို ယက်ပေးလိုက်ရာ အိအိငြိမ်း ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ စောက်ပတ်ရဲ့ ပွင့်လွှာလေးတွေကို ကိုက်လိုက်၊ ဖင်ဝလေးကို ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေရာ အိအိငြိမ်းမှာ ကိုယ့်နို့တွေကို ပြန်ဖျစ်ညှစ်နေရတော့သည်။ ဘယ်မိန်းမက စောက်ပတ်ကို အယက်မခံချင်ဘဲ ရှိပါ့မလဲလေ။ စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့စုပ်ပေးနေရင်း စောက်ပတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ကလိပေးလိုက်တော့
”အား…အား…ဟင်း…ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲ”
အိအိငြိမ်းဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ ခရေပွင့်ကလေးကိုဝိုင်းပြီး ၀လုံးလေးတွေ ရေးပေးနေတယ်လေ။ ပြီးတော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်ပြီး ကလိနေတယ်။ လီးကြီးနဲ့ ဖင်၀ကို တေ့လိုက်ပြီး လီးတန်းလန်းနဲ့ တေ့လျက်ကြီးမှာ ဖင်ကိုပွတ်သပ်နေသေးတယ်။ ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို ထည့်လိုက်တော့ ဖင်၀တစ်ခုလုံး ပူတက်သွားတာပဲ။
”မလုပ်ပါနဲ့…. ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ… မလုပ်ပါနဲ့… အား….. အား”
အိအိငြိမ်း ဖင်ကြီးကို ခါရမ်းလိုက်တော့ လီးက မကျွတ်ထွက်သွားပဲ ပိုပိုပြီး ကျွံ၀င်လာတယ်။ နာလိုက်တာမှ အရမ်းဘဲ။ အရည်မှ မထွက်တဲ့ဟာကို။ လီးကြီးက ကြီးလွန်းပြီး မဟားဒရား လုပ်နေတာမို့ ဖင်ဝလေးပါ ကွဲထွက်သွားတယ်။ အိအိငြိမ်း လုံး၀မခံနိုင်တော့ဘူး။ ရုန်းလို့ကလည်း မရဘူး။ သေလုမျောပါးပဲ။ ကုလားကတော့ ဖင်အပျိုလေးကို ပါကင်ဖွင့်လိုးနေရတာမို့ အရသာရှိမှာပေါ့လေ။
”တော်ပါတော့ရှင်… ကျမသေပါတော့မယ်… နာလွန်းလို့ပါ”
သန်းကြိုင်လည်း ဘာမှပြန်ပြောမနေဘဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး ဖင်ခေါင်းထဲမှာပင် သုတ်လွှတ်လိုက်၏။
ဖင်၀နှင့် ဖင်ခေါင်းနံရံတလျှောက် ကွဲပြဲသွားသော နေရာလေးတွေအတွက် ကော်ထည့်ပေးလိုက်ခြင်းပင်။ သန်းကြိုင်မှာ ပြီးသွားသော်လည်း လီးကြီးမှာ သိပ်မကျသေးပေ။ ခပ်မာမာပင် ရှိနေသေးတာကြောင့် ဆော်လေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲကျင်းစိမ်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ထိုခဏမှာပင် အိအိငြိမ်း လက်ကိုင်အိတ်ထဲက ဖုန်းမြည်လာတာကြောင့်…
”ဖုန်းကိုင်လိုက်စမ်း”
ဒါ သန်းကြိုင် သက်သက်ရစ်လိုက်ခြင်းပါ။ အိအိငြိမ်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ပင် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
”ဟဲလို..”
”အင်း.. အိအိငြိမ်း ကိုယ်ပါ… ပြန်ရောက်ပြီ ကားဂိတ်မှာ”
”ကို့ကို လာကြိုလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး… အဖေတို့ မရောက်သေးဘူး”
သူ့လင်နဲ့ စကားပြောနေတဲ့ မိန်းမကို လိုးချင်လာတာမို့ သန်းကြိုင်လီးက ချက်ချင်းမာတောင့်လာသည်။ အိအိငြိမ်း စောက်ခေါင်းထဲက လီးကြီးပြန်မာလာတာကို သတိထားမိသည်။
”ကို… အင့်… ကားငှားပြီးပြန်…. အ… ပြန်ခဲ့လိုက်နော်… အ”
အခုလို ခပ်ပြင်းပြင်း လိုးနေပြီဖြစ်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြားမှာ အင့်ကနဲအိကနဲ အသံမထွက်မိအောင် အိအိငြိမ်း သတိထားနေရတယ်။ ဆီးစပ်နှစ်ခု ပူးကပ်သွားတိုင်း တဖတ်ဖတ်အသံတွေကတော့ ထွက်နေလေရဲ့။
”အိလေး….နေကောင်းရဲ့လားဟင်”
”မကောင်းဘူး….…. ကို… အု.. မြန်မြန်….. ပြန်လာနော်..”
”အင်း..အင်း…ကိုယ်မြန်မြန်ပြန်ခဲ့မယ်…ဒါဘဲနော်”
”အင်း…အင်း”
အိအိငြိမ်း ဖုန်းကိုမြန်မြန်ချလိုက်ရသည်။ မော်တာတပ်ထားသလို တရကြမ်း ဆောင့်လိုးတာကိုခံရင်း အိအိငြိမ်း တော်တော်ကောင်းလာသည်။ မုဒိမ်းကောင်ကိုမုန်းပေမဲ့ လီးကြီးကို ခိုက်သွားတာကြောင့် စောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ ပြန်ပင့်ပေးနေမိသည်။ ကုလားက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အိအိငြိမ်းနို့ကြီးတွေကို ဆွဲကာလိုးတော့သည်။ အရသာကောင်းလွန်းတာမို့ အိအိငြိမ်း တစ်ချီပြီးသွားရတော့သည်။ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဆက်လိုးနေသည်မသိ။ ကုလားက ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ တွန့်ကာ အိအိငြိမ်းစောက်ပတ်နံရံတွေကို လရည်ပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ ဖြန်းလိုက်လေသည်။ ချောမောတောင့်တင်းတဲ့ သူများမယား အသစ်စက်စက်လေးကို လိုးနေရတာမို့ ကုလားဒိန်သန်းကြိုင် ကြာကြာမလိုးနိုင်။ ၅ မိနစ်လောက်နဲ့ပဲ အိအိငြိမ်းသားအိမ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ တဇတ်ဇတ် ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ မိမိစောက်ခေါင်းထဲ ကုလားမုဒိန်းကောင်၏ သုတ်ပိုးများ ၀င်သွားပြီဟူသော အသိနဲ့ စစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို အိအိငြိမ်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး ပါးစပ်နားကို တေ့ပေးလိုက်သည်။
”ငါ့လရည် လက်ကျန်တွေ စုပ်ပေးစမ်း”
အိအိငြိမ်းလည်း ငြင်းဆန်လို့မရမှန်းသိပြီး စုပ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။ လီးထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားတဲ့ လီးတချောင်းကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အသားအရည် မည်းရတဲ့အထဲ ဖင်ကိုရော၊ စောက်ဖုတ်ကိုပါ လိုးထားလို့ ပေပွနေသည်။ ဆီးစပ်က လမွှေးတွေမှာ လိမ်တွန့်နေရသည့်အထဲ ရှည်ရှည်လျားလျားကြီးတွေမို့ ရွံဖို့ပင်ကောင်းလေရဲ့။ ထို့နောက်တွင်တော့ အိအိငြိမ်း ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားတော့သည်။
တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေလိုက်တိုင်း အိအိငြိမ်းဖင်ကြီးက တုန်တုန်ထွက်သွားသည်။ ဖင်သားဖြူဖြူလေးမှာ အရှိုးရာတွေရှိနေသည်။ ဖင်၀မှာ ဝါဖြူဖြူအရည်တွေနဲ့ သွေးစလေးတွေ။ ထို့နောက်တော့ ခဏစောင့်၍ လီးတောင်လာပြန်လျှင် နောက်တစ်ကြိမ် အိအိငြိမ်းရဲ့အဖုတ်လေးထဲသို့ သုတ်ရည်တွေ အကြိမ်ကြိမ် ထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ အိအိငြိမ်းခင်မျာတော့ သန်းကြိုင်ရဲ့ ကာမဆန္ဒရှိတိုင်း စားသုံးခံရမည့်၊ သန်းကြိုင်၏ ရင်သွေးများကို မွေးပေးရမည့်၊ သန်းကြိုင်၏ လူမသိသူမသိ တိတ်တိတ်ပုန်းဇနီးချောလေး ဖြစ်တော့သည်။
ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်ကတော့ ချောမောလှပတဲ့ အိအိငြိမ်းလေးကို သူ့ကလေးတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မွေးအောင် အားကြိုးမာန်တက် လုပ်တော့တာပေါ့။ တချို့နေ့တွေဆိုရင် ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်တစ်ယောက် အိအိငြိမ်းလေးကို မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက သတို့သမီး၀တ်စုံလေး ပြန်၀တ်ခိုင်းပြီး တစ်နေ့လုံး လိုးပေးသည်။
ထိုနေ့မှစ၍ မိန်းမချောလေး အိအိငြိမ်းမှာ ကုလားဒိန်သန်းကြိုင်၏ သားမယားပြုကျင့်ခြင်းကို နေ့စဉ် ခံစားရပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။