“သွားမလုပ်နဲ့ကိုယ့်လူ… တကယ့် ဆရာမကြီး”
“ဘာလဲ…ရှုပ်လို့လား”
“နိုးနိုး… ရည်းစားမထားဘူးဆရာ… ဒါပေမယ့် သူ့ကို လိုက်တဲ့လူတွေတော့ အများကြီး… သူ့ကိုကြည့်လိုက်လျှင် ပါဝါတစ်မျိုးရှိနေသလိုပဲ”
“မင်းက သိလှချည်လား”
“သိဆို old flame လေးရဲ့ ဘော်ဘော်လေကွာ”
“old flame? မင်း old flame က ကိုရီးယားအလန်းပုံစံလေးနဲ့လား”
“ကြည့်ရတာ မင်းနဲ့ဆုံပြီးပြီထင်တယ်… ဟုတ်တယ်… သူက မင်းမြင်တဲ့အတိုင်း ညှို့အားပြင်းတယ်၊ sexy ဆန်တယ်… ဟိုတစ်ယောက်ကတော့ အိညှက်အိညှက်နဲ့ ကြောက်စရာကောင်းတယ်… ယောင်္ကျားတွေကို ကစားနေတာပေါ့”
Celica ကတော့ ဆိုဖာပေါ်တွင် ခြေထောက်ချိတ်ထိုင်လျက် ဇေရဲ၏ old flame ကတာကို ရှုစားနေသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ဆုံးသွားချိန်မှာတော့ ဇေရဲ၏ ရည်းစားဟောင်းလေးက မျက်စိတစ်ချက်ဝေ့အကြည့် ဇေရဲကို မြင်သွားပုံရသည်။ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နှင့် ဇေရဲရှိရာသို့ တစ်လှမ်းချင်းစီ လှမ်းလာနေသည်။ အနားနားသို့ရောက်လာလျှင် Old flame က
“ဇေ… မတွေ့တာကြာပြီနော်… လာ… တစ်ပုဒ်လောက် တွဲကရအောင်”
Old flame က အေးအေးဆေးဆေးပြောနေသလောက် ဇေရဲကတော့ ရည်းစားဟောင်းနှင့် ပြန်တွေ့သည့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်ရှိသည်။
“တော်ပါပြီ… ကိုယ့်သူငယ်ချင်းက တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာပေါ့”
Old flame က သူမ၏ညှို့မျက်ဝန်းတွေနှင့် ခပ်အီအီလေး စိုက်ကြည့်ကာ
“ဪ… ဒါများ…”
“အဖော်မမဲ့ချင်ရင် အဖော်ရှာပေးမယ်… လာ… ကြင်နာနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးထားခဲ့မယ်… ရှင့်အစွမ်းရှိသလောက် ကြိုးစားချင် ကြိုးစားလို့ရတယ်”
စကားကို အနှောင့်အသွားမလွတ်စွာ ပြောရင်းနှင့် တုမရလက်ကိုလာဆွဲသော ထိုမိန်းကလေးသည် ရဲတင်းလွန်းသောကြောင့် တုမရပင် ဖျားချင်သွားသည်။ တုမရရဲ့ celica လေးထိုင်နေသော ဆိုဖာနားရောက်လျှင်
“ဂါဂါ”
အမ်… ဘာနာမည်ပါလိမ့်.. ဂါဂါတဲ့… ချစ်စနိုးခေါ်သော နာမည်ပြောင်များလား။ ဂါဂါဆိုသော celica လေးက သူမ နာမည် ကြား၍ထင်သည်။ ဖျတ်ခနဲမော့ကြည့်လိုက်သော သူမ၏မျက်ဝန်းများနှင့် ဆုံခိုက်တွင် သူ့ရင်ထဲ လင်းခနဲလက်သွားသည်။ သူမ၏မျက်ဝန်းများသည် ညိုရည်လဲ့ကာ ဝိုင်းစက်နေပြီး မျက်တောင်တွေက အံ့ဩစရာကောင်းလောက်အောင်ကို ကော့ညွှတ်ယှက်နေသည်။ တုမရတစ်သက်တွင် မျက်တောင်ကော့ဆေး သုံးထားတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ဒီလောက်လှပထူထဲ စိပ်မည်းသော မျက်တောင်များကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ ဂါဂါဟူသော ကောင်မလေး၏ မျက်လုံးများက မိမိကိုယ်မိမိ ယုံကြည်စိတ်ချဟန်အပြည့်ရှိတာကိုလည်း တုမရ နှစ်သက်မိသည်။ တကယ့်ကို ဘာမှပြင်ဆင်ခြယ်သထားခြင်းမရှိသော Natural Beauty Princess ပါပေ။
ဂင်္ဂါက တုမရနောက်မှ ကပ်လျက်ပါလာသော ဇေရဲကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ
“ဇေ… သူ့နာမည် ဘယ်သူလဲ”
“တုမရ”
“ဂါဂါ… ဒါ တုမရတဲ့… ငါ ဇေရဲနဲ့သွားကမလို့… ခဏစကားပြောနေပေးနော်”
“တုမရ… ဒါ ကြင်နာ့သူငယ်ချင်း ဂင်္ဂါမေ… အဖော်ရှာပေးပြီးပြီနော်… ဇေရဲကို ခေါ်သွားလို့ရပြီဟုတ်”
တကယ့်ကို မလွယ်ကြောပါလား… သူသည် ဂင်္ဂါမေရှိရာသို့ ကြည့်လိုက်လျှင် သူမက သူ့ကို ဖုတ်လေတဲ့ငါးပိ ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ချေ။ ကနေသူတွေကိုကြည့်လိုက် ဝိုင်သောက်လိုက်နှင့် သူမတစ်ယောက်တည်း ဟုတ်နေသည်။ ဒီလိုနေရာ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ တွေ့ရသော မိန်းကလေးသည် သူ့ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ဆက်ဆံမည်ဟု ထင်ထားသမျှ တလွဲဖြစ်နေသောကြောင့် တုမရ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ။ ဒါပေမယ့် တုမရပဲလေ…
“ဂင်္ဂံါမေ… မင်း ကားပြိုင်မောင်းတာ စိတ်ဝင်စားတယ်မလား”
“ဒီလိုပါပဲ”
“ကိုယ်မင်းကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ”
“အဲဒါကို အဲလောက် ခေါင်းစားနေစရာလိုလို့လား… ဦးနှောက်အပူခံလို့ … I don’t care”
“ဟား ကြိုက်သွားပြီကွာ.”
“ကျွန်မတော့ ရှင့်ကိုမကြိုက်ဘူး”
သူ့ကို ခပ်စူးစူးပြန်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သော သူမ၊ သူ့ကို ဘယ်မိန်းကလေးကမှ ထိုသို့ မကြည့်ဖူးသေးချေ။ သူနှင့်သူမ အကြည့်ချင်းအားပြိုင်နေစဉ် အကြင်နာက ဇေရဲခါးကို ဖက်လျက် ပြန်ရောက်လာသည်။ ဇေရဲကတော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့် ကျေနပ်နေပုံပင်။ ဂင်္ဂါမေက ဝိုင်ခွက်ကို ကုန်အောင် တစ်ကျိုက်တည်းမော့ချလိုက်ပြီး
“ကြင်နာ.. let’s go”
“ဇေရဲ… ငါတို့လည်းပြန်မယ်”
ဇေရဲက သူ့အထာကို ပေါက်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြပြီးနောက် သူမတို့နှင့် သူတို့ club ထဲမှ
ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်ခဲ့ကြသည်။ Celica အနီလေးပေါ်မောင်းထွက်သွားသော သူမက သူ့ဘက်ကို စွေစွေလေးတောင် လှည့်မကြည့်ခဲ့ချေ။
တုမရ ကောင်းကင်သို့မော့ကြည့်ကာ အတွေးထဲ နစ်ဝင်နေမိသည်။ ဂင်္ဂါမေ၏ မျက်ဝန်းများကို ရင်ဆိုင်ရတဲ့ခဏမှာ သူ့စိတ်ထဲ ထိုကောင်မလေးကို ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။ ထိုပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ကလည်း တစ်ခဏတာအတွက်သာမဟုတ်ဘဲ တစ်ဘဝလုံးအတွက် ဖြစ်ချင်ပါသည်။ ကြယ်ရောင်စုံတို့ဖြင့် လင်းလက်ခမ်းနားနေသော ကောင်းကင်ကို ကြည့်ရင်း တုမရနှုတ်ခမ်းမှ “ဂင်္ဂါမေ…ဂင်္ဂါမေ” ဟုရေရွတ်မိတော့ ဇေရဲက
“ဘာလဲ… ငြိသွားပြီလား ငတု”
“ငြိသလိုလိုပဲကွာ… ဒါပေမယ့် သူ့ကြည့်ရတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ စိတ်မဝင်စားတဲ့ဒီဇိုင်းပဲ… လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ရမှာမဟုတ်ဘူး”
“မင်းကိုမှ မဟုတ်ဘူးကွ… ဒါ ဂင်္ဂါမေရဲ့စတိုင်ပဲ… ဒီလိုနေရာမျိုးမှာတွေ့လို့ လိုက်ရလွယ်မယ်လို့ မထင်ထားနဲ့… သူ့ ဘော်ဒါဘဲတွေကလွဲလို့ အားလုံးကို ဒီအတိုင်းပဲ”
သူ သက်ပြင်းချမိသည်။ ဂင်္ဂါမေဟူသော ကောင်မလေးကို တုမရ၏ဘဝထဲသို့ သိမ်းသွင်းဖို့ ဘယ်နည်းလမ်းကိုသုံးရပါမလဲ ဂင်္ဂါမေရေ… ကိုယ့်ကို လမ်းပြပေးပါလားကွာ။
———————————————
🏵️အခန်း(၄)🏵️
ကြင်နာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပြန်စဉ်းစားရင်း ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်လာသည်။ သူပေါ့… ဇေရဲလေ… Club ရဲ့ မီးရောင်စုံအောက်မှာ ဆည်းဆာတစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်သွားလိုက်တာ ရစရာကို မရှိဘူး။ ဟွန့် လူဆိုး… ကြင်နာ သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး club ရဲ့ ကပွဲကြမ်းပြင်နေရာကို သွားတော့ ပထမတော့ သူနည်းနည်း စိတ်ခုနေသေးပုံပါပဲ။ ကြင်နာ့နောက်ကနေ ကပ်ပါလာတယ်။ ဒါပေမယ့် ညနက်လာတာမို့ ကနေတဲ့လူတွေကလည်း များတော့ ကြင်နာ ဘယ်လိုမှ မတိုးနိုင်
တော့ပါဘူး။ သူ့လက်တွေက ကြင်နာ့ရဲ့လက်တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကြင်နာ့ကို ရှေ့ကို တွန်းပို့လိုက်တယ်။ လူနည်းနည်းရှင်းတဲ့နေရာလေးရောက်တော့ DJ သီချင်းနှင့်အတူ ကြင်နာ့ခါးနေရာလေးကို နောက်ကနေဖက်ထားရင်း ကတော့တာပဲ။
အို …. ကြင်နာ့တင်ပါးလေးတွေကို သူ့ပေါင်တွေနှင့်ပွတ်နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ့ဒုတ်ကြီး မာလာတာ ခံစားမိသလိုပဲ။ ဇေလည်း စိတ်တွေထလာပြီထင်တယ်။ အရင်ကဆို သူနဲ့ ကြင်နာနဲ့က အရမ်းကို အတိုင်အဖောက်ညီခဲ့ကြတာ။ အဲလိုကရင်းနဲ့ သူက ကြင်နာ့တင်ပါးတွေကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးမယ် ၊ ရင်သားတွေကို မထိတထိ ချေမယ် ၊ ဂုတ်သားလေးကို နမ်းမယ်၊ ကြင်နာကလည်း ဇေ့ညီလေးကို တင်ပါးနှင့် ကရင်း ပွတ်မယ်၊ ခါးလေးကို ရှိတ်မယ်၊ အဲဒီလိုနဲ့နှစ်ယောက်သား စိတ်တွေအရမ်းထလာပြီဆို ကားထဲသွားပြီး တစ်ချီလောက်ဆွဲဖို့ ဝန်မလေးတဲ့ စုံတွဲပေါ့။
နောက်ပိုင်း ကြင်နာက သူ့ကို သဝန်တိုမိလို့ ရန်တွေဖြစ်ပြီး ပြတ်သွားကြတာ။ ကြင်နာလည်း မှားမှန်းသိပေမယ့် ဇေ့ကို ပြန်မတောင်းပန်ချင်ဘူး။ ဇေကလည်း သူမကို စိတ်နာပြီးတော့ ဘယ်ရှောင်သွားသလဲမသိပါဘူး။ ကြင်နာတို့ဆုံနေကြ club မှာ ဇေ့ကို တွေ့လိုတွေ့ငြား ခဏခဏရောက်ပါတယ်။ ဒီနေ့မှ ဇေ့ကိုပြန်တွေ့တော့ ကြင်နာ အရမ်းပျော်သွားပြီး ကိုယ်ကပဲ စခေါ်လိုက်မိတယ်။ မထားသင့်တဲ့ မာနကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် ဇေနှင့် မဝေးချင်ဘူးကွယ်။ ဟုတ်တယ်… ကိုယ်တကယ်ချစ်တဲ့ ချစ်သူကို ဘာလို့ မာနထားနေရမှာလဲ။ ဇေ့ဆီ ဖုန်းခေါ်ပြီး ကြင်နာ တောင်းပန်ရမယ်။
ထိုအခိုက် ဝိုင်းဆုခိုင်သိန်းရဲ့ ချစ်ခဲ့တာလား ရူးခဲ့တာလား တီးလုံးလေး ထွက်ပေါ်လာတော့ ဇေတစ်ယောက်တည်းအတွက် ရည်ရွယ်ခဲ့တဲ့ တီးလုံးလေးမို့လို့ ဖုန်းခေါ်သူ ဘယ်သူလဲဆိုတာ ကြည့်စရာမလိုဘဲ သိနေခဲ့တယ်။ ကြင်နာနှင့် ဇေ စိတ်ချင်းဆက်နေတာလားဟင်။ ဒီတစ်ညတော့ ညလုံးပေါက်တော့မယ်ထင်ပါတယ်။ ကြင်နာ့ရင်ထဲမှာ ဇေနှင့် ရည်းစားမဖြစ်ခင် တစ်ညလုံးဖုန်းပြောကြတာ တွေးမိပြီး အပျိုဖြန်းလေးလို ရင်တွေခုန်နေပါပြီ။ ကြင်နာနှင့် ဇေ ပြန်အဆင်ပြေချင်ပါပြီ။ မိုးနတ်မင်းကြီး ကြင်နာ့ကို ကံကောင်းမှုတွေ ဆောင်ကြဉ်းပေးပါ။
————————————————
🏵️အခန်း(၅)🏵️
ညက အိမ်ပြန်နောက်ကျသွားတော့ ဂင်္ဂါ မနက်နိုးတော့ ကိုးနာရီခွဲပြီး ဆယ်မိနစ်တောင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဆိုင်သွားဖို့ မြန်မြန်ပြင်ရတော့မည်။ Amara Spa ကို ဂင်္ဂါ မေမေတို့ရှိစဉ်နေခဲ့သော အင်းလျားမြိုင်ထဲတွင် ဖွင့်ပြီး ဂင်္ဂါကတော့ ကွန်ဒိုတစ်ခုတွင် တစ်ယောက်တည်းလာနေခဲ့သည်။ အင်းလျားမြိုင်အိမ်က ဂင်္ဂါလို တစ်ယောက်တည်းသမား အဖို့တော့ ကြီးကျယ်လွန်းလှသည်ပဲလေ။ မေမေတို့ချန်ထားခဲ့သော အမွေပမာဏက ဂင်္ဂါအတွက် လုံလုံလောက်လောက် ရှိနေခဲ့ပေမယ့် ဂင်္ဂါကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတွေ ထောင်ထားခဲ့သည့်အပြင် ဖေဖေ၏အသိ ကုမ္ပဏီများမှာလည်း အစုရှယ်ယာ ဝင်ထားခဲ့သည်။
နီညိုရောင် အကွက်စိပ်စိပ် ရှပ်အင်္ကျီကို လက်ခေါက်ဝတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီစကို ဘောင်းဘီထဲထည့်ဝတ်လိုက်ကာ ခါးပတ်တစ်ခု ခါးထက်တွင် ဆင်မြန်းပြီးသောအခါ ဂင်္ဂါမေအတွက် ပြီးပြည့်စုံသွားပြီဖြစ်သည်။ ဂင်္ဂါသည် ပြင်ဆင်ခြယ်သမနေတတ်သော်လည်း အဝတ်အစားကိုတော့ ကြည့်ကောင်းအောင် လိုက်ဖက်အောင် ဝတ်ဆင်တတ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ဆိုင်မရောက်တာကြာပြီဆိုတော့ ကောင်မလေးတွေအတွက် မုန့်လေးဘာလေးဝယ်သွားမှဟူသော အတွေးနှင့်အတူ ကားကို Market Place သို့ ကွေ့ဝင်လိုက်မိသည်။
တုမရသည် မေမေမှာလိုက်သော ပစ္စည်းစာရင်းကို လှည်းထဲကောက်ထည့်လိုက် စာရင်းကြည့်လိုက် လုပ်နေရင်း တစ်နေရာသို့ အရောက်တွင်တော့ ထောင့်ချိုးတစ်ခုကို အဖြတ်မှာ တစ်ဖက်မှ ကွေ့ဝိုက်ပြီး တွန်းလာသော တွန်းလှည်းတစ်စီးနှင့် တိုက်မိမလို ဖြစ်သွားသည်။ သူကလည်း ဆောရီး၊ ဟိုကလည်း ဆောရီး။ ဒါပေမယ့် ဟိုဘက်က ဆောရီးပိုင်ရှင်က သူ့ကို မော့ကြည့်ဖော်တောင်မရ။ သူကလည်း အမှတ်တမဲ့ပင်။ ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲတွင် လှစ်ခနဲဖြစ်သွားကာ သူမကို ကမန်းကတန်း ငဲ့ကြည့်ဖြစ်သည်။ ဟာ… ဂင်္ဂါမေ။
သူသည် သူမအနောက်မှ တဖျတ်ဖျတ်ခုန်နေသော ရင်အစုံဖြင့် အသာအယာ လိုက်လာခဲ့သည်။ ကြည့်စမ်း… သူမက country design ဝတ်ထားတာပါလား။ ချပ်ရပ်ကာ အဆီပိုမရှိသော ဗိုက်သားပြင်နှင့် အလောတော် ညီညွတ်လှပသော သူမ၏ အိုးလှလှလေးကို နောက်မှ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရခြင်းသည် နောက်တစ်ကြိမ် သူမနှင့်တွေ့ဆုံအောင် ဖန်တီးပေးသော ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးပေးမှုပင် ဖြစ်ပါမည်။
သူမနောက်က တကောက်ကောက်လိုက်လာသော သူ့ကို သတိထားမိပုံမပေါ်။ အိုကေ… လက်တွေ့ တရားကိုမှ နှစ်သက်ခုံမင်သော တုမရသည် သူသည် သိပ်ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ ကောင်တာမှ ငွေရှင်းပြီး ထွက်လာသော သူမအနားသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ့ရင်ထဲတွင် သူမသည် သူ့ကိုမှတ်မိလား၊ မမှတ်မိလား သိချင်ပါသေးသည်။
“ဒီမှာ… ဂင်္ဂါမေ”
သူမမျက်ဝန်းထဲတွင် တစ်ချက် လက်ခနဲဖြစ်သွားပုံထောက် သူမကလည်း သူ့ကို မှတ်မိဟန်ရှိပါသည်။ ဘာလဲဟူသော သဘောဖြင့် သူမက မေးဆတ်ပြလျှင် သူက
“မနက်စာ ဘာစားပြီးပြီလဲ… အောက်မှာ မုန့်စားရအောင်… ကိုယ်ကျွေးပါ့မယ်”
“ဆောရီးပဲ… ကျွန်မ ချိန်းထားတာလေးရှိလို့ နောက်တစ်ခေါက်မှပေါ့”
ပြောပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် သူမက သူ့ကိုဖုတ်လေတဲ့ငါးပိ ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘဲ မြို့လယ်ကောင်မှာ ကြော်ငြာစာရွက်ဝေသူကို အဖက်မလုပ်သလို ခေါင်းမော့ခါးကော့ကာ လျှောက်သွားသည်။
ဟား ကြိုက်ပြီ မိန်းကလေး… ဒီလိုမျိုးကိုမှ ခိုက်တာ…
သူသည် စက်နှိုးပြီး ကားကို ပါကင်ထဲမှထုတ်နေစဉ် သူမကားက ဘေးအစွန်မှာမို့လို့ အလွယ်တကူမောင်းထွက်သွားနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် ကားမောင်းကျွမ်းကျင်သော သူကလည်း သူ့ကားကို ပါကင်ထဲမှ အမြန်ထုတ်ကာ သူမကားနောက်မှ တရစပ်မောင်းထွက်သွားနိုင်သည်။ သူ့ကားပါလာသော သူမက သူ့ကို မျက်ခြေဖြတ်နိုင်ရန် ကြိုးစားသည်။ သူမ ဘယ်လောက်ပဲ ကားမောင်းကျွမ်းကျင် ကျွမ်းကျင် သူ့ကိုတော့ ဖြတ်ချထားခဲ့လို့ မရချေ။ သူ့ကိုဖြတ်ချထားခဲ့ချင်သော ဂင်္ဂါမေဆိုသော ကောင်မလေးကို သူ သဘောကျစိတ်ဖြင့် လေတချွန်ချွန် ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ဖြစ်ရသည်။
သိပ်မကြာသော အချိန်လေးအတွင်းမှာပင် သူမ၏ celica အနီလေးသည် Amara Spa ဖွင့်ထားသော ခြံထဲသို့ဝင်သွားတာ တွေ့ရသည်။ သူသည် မလှမ်းမကမ်းမှာ ငါးမိနစ်ခန့်မျှ စောင့်နေပြီးနောက် သူမ ပြန်ထွက်မလာတာ သေချာလျှင် သူ ကားမောင်းကာ ပြန်လာခဲ့သည်။ အမှန်တော့ ညက ဇေရဲဆီမှ သူမအကြောင်းအတော်များများ သူစနည်းနာပြီးပြီဖြစ်သည်။ မိဘတွေမရှိတော့ကြောင်း ၊ MBA နှင့် ကျောင်းပြီးထားကြောင်း ၊ Spa ဖွင့်ထားကြောင်း ၊ Amara Spa သည် ဝန်ဆောင်မှုရော ကျွမ်းကျင်မှုရောရှိသဖြင့် လူကြိုက်များကြောင်း သိရသည်။ အဆစ်အနေဖြင့် ဇေရဲက ကြင်နာထံမှ ဂင်္ဂါမေ၏ ဖုန်းနံပါတ်တောင်းပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။
————————————————
🏵️အခန်း(၆)🏵️
အဲဒီတစ်ယောက်ကို ဂင်္ဂါ ကြည့်မရပါဘူး။ ဘဝင်မြင့်တဲ့ဒီဇိုင်း။ ဘဝင်ကမှ နည်းနည်းနောနော ဘဝင် မဟုတ်ဘူး။ သူ့မြင်တာနှင့် မိန်းမတွေကပဲ ပျာပျာသလဲ welcome လုပ်ရတော့မယ့်ပုံစံ။ သူ့မျက်လုံးတွေက စည်ဘီယာ ဒီဇိုင်းနှင့် ဂင်္ဂါကို ဆွဲဆောင်နေတာကိုတော့ ငြင်းမရ။ ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ပြီး ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနဲ့၊ သူစကားပြောနေလျှင် မျက်လုံးတွေကပါ အသက်ဝင်ကာ ပြုံးနေပုံကို သူမငေးမောသွားတော့မလို ဖြစ်လို့ ကိုယ်ဖာသာ သတိပေးနေရသည်။
တစ်နေ့လုံး customer တွေများလွန်းသောကြောင့် ဂင်္ဂါ သူ့အကြောင်းတွေးဖို့အချိန်တောင် မရတော့။ ဂင်္ဂါသည် Spa ကို အဖြစ်သဘောသာဖွင့်ထားရုံမဟုတ်ဘဲ ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင် နိုင်ငံခြားတွင် သွားလေ့လာကာ ဒီပလိုမာ ယူထားသောကြောင့် ဂင်္ဂါဆိုင်မှာရှိလျှင် ကိုယ်တိုင်ဝင်လုပ်ပေးနိုင်သည်။ အချို့သော ကတော်များကမူ ဂင်္ဂါလုပ်ပေးတာကို ပိုမိုသဘောကျနှစ်ခြိုက်တတ်သောကြောင့် ဂင်္ဂါဆိုင်ထိုင်မည့်ရက်ကို မေးမြန်းပြီး အပွိုင့်မင့်လုပ်ကြသည်။ ထိုသို့သော customer မျိုးအတွက် ဂင်္ဂါသည် တစ်ပတ်တွင် သုံးရက်တော့ မဖြစ်မနေ ဆိုင်ထိုင်ပေးရသည်။ ကျန်သောရက်များတွင်တော့ ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်လေ့ကျင့်ပေးထားသော ဝန်ထမ်းများနှင့် မန်နေဂျာ မမချယ်ရီတို့နှင့် လွှဲထားလို့ဖြစ်သည်။
ဒီနေ့တော့ အပွိုင့်မင့်တွေများလွန်းသောကြောင့် ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်တောင် ညောင်းညာကိုက်ခဲလာသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် ရေအမြန်ချိုးပြီး အိပ်တော့မယ်အလုပ် ဂင်္ဂါရဲ့ဖုန်းက ထမြည်လာသည်။ Display ပေါ်မှာ ထင်နေသော နံပါတ်တစ်ခုကို စိုက်ကြည့်ကာ သိလည်းမသိဘူးဟု တွေးမိသည်။ မသိသောဖုန်းနံပါတ်များကိုဆို ဂင်္ဂါ မကိုင်ချင်ပေ။ ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး ဟယ်လိုဟု ထူးလိုက်သည်နှင့် တစ်ဖက်မှ “ဂင်္ဂါမေလား” ဆိုသည့် ချိုမြိန်ဩရှသည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ ပိုင်နိုင်စွာ မေးလိုက်သည့်အသံကို ကြားရသည်။ ဂင်္ဂါ၏နာမည်ကို ပိုင်နိုင်စွာမေးလာသည့် အသံပိုင်ရှင်မှာ စိမ်းလှသဖြင့် ဘယ်သူဟု မခန့်မှန်းတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။
“ဟုတ်ပါတယ်.. အခုပြောနေတာ ဘယ်သူပါလဲရှင်”
တစ်ဖက်မှ တိတ်ဆိတ်နေသောကြောင့် ဂင်္ဂါ မျက်ခုံးတွန့်ကာ ဘယ်သူလဲဟု စဉ်းစားနေစဉ်
“ကိုယ်ပါ… တုမရ”
သူ … ဂင်္ဂါဖုန်းနံပါတ်ကို ရသွားပြီပေါ့။ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခု စုံစမ်းသိလာခြင်းကို ထူးပြီး မအံ့ဩသော်လည်း ဂင်္ဂါဆီ သူဘာကိစ္စဖုန်းဆက်ရတာပါလိမ့်ဟု သိချင်စိတ်ပြင်းပြမိသည်။ ရုတ်တရက်ကြီး သူ့ရဲ့ညှို့ မျက်ဝန်းတွေကို သတိရမိသွားသည်။ wave ပါသော ခပ်ပွပွပုံစံ ဆံပင်ထူထူအုပ်အုပ်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွား ရင်အုပ်တောင့်တောင့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဟာ ဂျစ်ကန်ကန်မျက်နှာပေးနှင့် စွဲမက်စရာကောင်းသည်ကိုတော့ ဝန်ခံရပေမည်။
“ဟုတ်ကဲ့…ပြောပါ”
“အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား”
“ခန့်မှန်းကြည့်လေ”
“တိတ်ဆိတ်နေတာဆိုတော့ ပြန်ရောက်လောက်ပါပြီ… အိပ်တော့မှာလား”
မေးပြီးမှ သေစမ်းဟဟု ကိုယ့်ဟာကို ကျိန်ဆဲမိသည်။ အဝင်မလှလိုက်တာနော်… ထင်သည့်အတိုင်းပင်…
“ဒီမှာ တုမရ… ရှင် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး လျှောက်မေးမနေနဲ့… ကျွန်မ သိပ်စိတ်မရှည်ဘူး”
“အင်း… ကိုယ်က intro သိပ်မဝင်တတ်ဘူးကွ… ဒီလို ကိုယ့်ဘက်ကစပြီး ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ မဆက်ဖူးတော့လေ”
ဂင်္ဂါနှုတ်ခမ်းမဲ့ရွဲ့မိသည်။ ဒီ တုမရဆိုတဲ့ ယောင်္ကျားဟာ တော်တော်စိတ်ကြီးဝင်နေတာပဲ။
“ဂင်္ဂါ ကိုယ်မင်းနဲ့ခင်ချင်တယ်… ခင်ခွင့်ရနိုင်မလား”
အင်း… မဆိုးပါဘူး… တစ်ဖက်သားကို လေးစားတတ်သားပဲ။
“အိုကေ… ရပါတယ် တုမရ”
“ကိုယ့်ကို မင်းအကြောင်းပြောပြလို့ရမလား”
“ဟင်… ရှင့်ကို ဇေရဲက ဒေတာအကုန် မပေးလိုက်ဘူးလား”
“မင်းကိုယ်တိုင်ပြောပြတဲ့ မင်းအကြောင်းကို နားထောင်ရမှာ ပိုရင်ခုန်တယ် ဂင်္ဂါမေ”
“ရှင်… ဘာကြောင့် ကျွန်မအကြောင်းတွေ သိချင်နေရတာလဲ”
“ရှင်းရှင်းလေးပဲ… မင်းကို စိတ်ဝင်စားလို့ပေါ့ကွာ”
သူပြောလိုက်သည်က ရိုးရိုးလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း ဂင်္ဂါကတော့ ရင်ထဲ ရှိန်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဒီလိုဖီလင်မျိုး မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်သည်။
“ကျွန်မနာမည်က ဂင်္ဂါမေ။ မိဘတွေ ငယ်ငယ်ထဲက ဆုံးသွားလို့ အဖိုးနဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့ရတယ်။ အခုတော့ အဖိုးလည်း မရှိတော့လို့ တစ်ယောက်တည်းနေတယ်။ Spa တစ်ခုဖွင့်ထားတယ်။ ဒီလောက်ပါပဲ။ ကျွန်မအကြောင်းက သိပ်စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းပါဘူး”
“နိုး … ကိုယ်သိချင်တာ မပါသေးဘူး…မင်းမှာ ရည်းစားရှိပြီလား”
“ဒါတော့ ကိုယ့်ဟာကိုပဲ စုံစမ်းတော့ရှင်.. ကျွန်မ အိပ်ချင်ပြီရှင့်”
“အိုကေ… မင်းအတွက် ကောင်းသောညဖြစ်ပါစေ”
ထိုနေ့ညက မထင်မှတ်ဘဲ ဖုန်းပြောဖြစ်သွားခဲ့သည့် အဖြစ်ကို ဂင်္ဂါတွေးရင်း ပြုံးပြုံးလေးပဲ ကျေနပ်စွာဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
————————————————
🏵️အခန်း(၇)🏵️
“ကြင်နာ့ကို လွမ်းနေပြီ… ပြီးတော့ ကြင်နာ့ပိပိလေးကိုရော… နောက်တော့ ပိပိလေးကထွက်လာတဲ့ ကြင်နာ့ ကာမရေလေးတွေ”
“အင်း… ကြင်နာလည်း ဇေ့ကို လွမ်းတယ်… ဟို ဟို ဇေ့ကောင်လေးကိုရောပဲ”
ကြင်နာနဲ့ဇေရဲ ကွဲကွာခဲ့ရသော နေ့ရက်များအတွက် အတိုးချကာ တူတူနေရန် ဇေရဲပိုင်သော ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတစ်ခုတွင် လာချိန်းတွေ့နေကြခြင်းဖြစ်သည်။
“အိုး…ဇေ”
ကြင်နာ့ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံး ထူထူလေးကို ဇေ့နှုတ်ခမ်းအစုံက ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကြင်နာ၏ လက်တစ်ဖက်က ကယောင်ကတမ်းနှင့် ဇေရဲ ရင်ဘတ်တွေကို တွန်းထားမိသည်။
“အင်း… ဟင်း …ဟင်း”
ကြင်နာရဲ့ငြီးသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာပြီး နွေးထွေးပူလောင်သော ဇေ့အနမ်းများက ကြင်နာ့သွေးကြော တစ်လျှောက် စီးဝင်သွားကြသည်။ ကြင်နာ့ကို ဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဇေရဲရဲ့သန်မာတဲ့လက်အစုံက ကြင်နာ့အနောက်ဖက်မှ သိုင်းဖက်လာသည်။ မာကြောတင်းရင်းနေသော အရာတစ်ခုက ကြင်နာ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကြားသို့ ဖိကပ်ထိုးသွင်းလာသည်ကို ကြင်နာ ပြုံးပြုံးလေးခံယူနေမိသည်။
“အာ…ကျွတ်”
ကြင်နာ လှည့်ကာ ဇေ့ညီလေးကို လက်ဖြင့် ထိုးနှိုက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက်မှသည် သုံးလေးချက် ပွတ်ပေးမိသည်။ စက္ကန့်နှင့်အမျှ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပိုပိုကြီးလာတာကို ကြင်နာ့လက်ထဲမှာ ခံစားသိရှိနေရတော့ ကြင်နာရင်ခုန်သံတွေ ပိုမိုလျင်မြန်လာသည်။ ကြင်နာ့လည်ပင်းကို နောက်မှ ဖိကပ်ကာ အနမ်းကြမ်းတွေပေးနေသော ဇေရဲ၏ လက်အစုံက ကြင်နာ့နို့လေးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ချေမွပေးနေပြန်သလို သူ့ညီလေးကိုလည်း ကြင်နာ့ညီမလေးထဲသို့ ထိုးသွင်းရန် ကြိုးစားနေလေသည်။
“အင့်..အင့်”
“ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ ဇေရယ်”
“အင့်… ရှီး”
ဇေရဲသည်လည်း ကြင်နာနှင့် ပြတ်ပြီးကတည်းက စိတ်နာနာနှင့် ဘယ်ဆော်ကိုမှ မချခဲ့သမျှ အရသာအရှိကြီးရှိကာ သူ့ညီလေးကို တစ်ရစ်ချင်း ထိုးသွင်းနေမိသည်။ လီးတန်ကြီးက ကြင်နာ့စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးဝင်နေမှုနှင့်အတူ အော်ညည်းသံလေးများကလည်း ကြင်နာ့နှုတ်ခမ်းဖျားထက်ဆီမှ ထွက်ကျနေသည်။ နောက်ဆုံး ဇေရဲ၏ ဒုတ်ထိပ်က ကြင်နာ၏သားအိမ်ဝကို သွားထောက်နေပြီး ချစ်သူနှစ်ဦး၏ အသားများမှာလည်း နေရာလပ်မရှိအောင် ပူးကပ်နေကြသည်။ ဇေရဲသည် ကြင်နာ့ပေါင်တံသွယ်သွယ်အား လက်ဖြင့်ဖေးမထားလိုက်ပြီး နောက်မှ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချနေသလို ကြင်နာကလည်း အားကျမခံ သူမဖင်လုံးလေးကို နောက်သို့ပစ်ကာ ကောက်ကောက်ပေးတတ်သည်။
ချစ်သူနှစ်ဦး၏ ကိုယ်မှထွက်လာသည့် အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေမှုကြောင့် တစွတ်စွတ် တဖတ်ဖတ်နှင့် မြည်သံစွဲလင်္ကာများ အိပ်ခန်းထဲတွင် ပျံ့လွင့်နေတော့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ဇေရဲ၏ လီးတန်ကြီးတလျှောက် တင်းကာဖောင်းလာပြီး အရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ လရည်တွေအား ကြင်နာ့စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်း ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လူလည်း အတော်မောဟိုက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ကြင်နာ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်ကာ နဖူးလေးအား ဖွဖွနမ်းရင်း ကြင်နာ့ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ အနားယူနေလိုက်သည်။ ကြင်နာကတော့ ဇေရဲကို ကာမဆန္ဒပြည့်ဝသွားသည့် မျက်နှာပြုံးပြုံးလေးနှင့် ကြည့်နေလေသည်။
အဲဒီညက ကြင်နာနှင့် ဇေရဲ နှစ်ချီလောက် ထပ်ဆွဲဖြစ်ကြသေးသည်။ ကြင်နာရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ ဇေ့ကို ကြင်နာ တိုးလို့စွဲလန်းမိသွားပြီ ဇေရယ်။
“ကြင်နာလေး… ကိုယ်တို့မြန်မြန်လက်ထပ်ရအောင်နော်”
ကြင်နာ ရုတ်တရက်ငြိမ်သွားကာ မျက်ရည်များစို့လာသည်။ ဇေရဲလည်း အံ့ဩကာ
“ကြင်နာ… ဘာဖြစ်လို့လဲ… ကိုယ့်ကို လက်မထပ်နိုင်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး… ကြင်နာ့အတိတ်ကို ဇေ ခွင့်လွှတ်ပေးလို့ရလို့လား”
“ကြင်နာရယ်… ပစ္စုပ္ပန်နဲ့ အနာဂတ်သာ အရေးကြီးတာပါ… သေချာတာက ကြင်နာနဲ့ပဲ ကိုယ့်အနာဂတ်ကို လျှောက်လှမ်းချင်တယ်”
ကြင်နာ ကြည်နူးမှုနှင့်အတူ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တော့သည်။
————————————————
🏵️အခန်း(၈)🏵️
မနက်ခင်းအိပ်ရာထလျှင် သင်ဘာကို အရင်ဆုံးသတိရမိပါသလဲ။ သေချာတာကတော့ သင့်စိတ်ကို အလွှမ်းမိုးနိုင်ဆုံးအရာကိုသာလျှင် သင် ပထမဆုံးသတိရမိနေလိမ့်မည်။ တုမရ ဒီနေ့နံနက် ၇ နာရီ အိပ်ရာမှ နိုးသည်။ နိုးနိုးချင်း သူ သတိရမိသွားသည်က ညက ဂင်္ဂါမေနှင့် ဖုန်းပြောခဲ့သော ကိစ္စဖြစ်ပြီး သူမရော ကောင်းကောင်းအိပ်ရရဲ့လား၊ နိုးနေပြီလား စသည်ဖြင့် သိချင်လာသည်။ သူသည် ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ သူမဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ သူမနိုးနေလျှင်လည်း သူမနှင့် တစ်နေ့တာ အစီအစဉ်တွေကို ဖုန်းပြောမည်။ သူမ မနိုးသေးလျှင်လည်း သူနှိုးလိုက်မှ နိုးသွားသော အိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးကို ကြားချင်လှသည်။
“ဟယ်လို”
ထင်သည့်အတိုင်းပင် ဂင်္ဂါမေ၏ မှုန်အစ်အစ် အသံလေးကို စကြားရသည်။
“ဘာကိစ္စလဲ… အိပ်နေတာကို”
“မင်းနိုးပြီလားလို့ ဆက်ကြည့်တာပါ ဂင်္ဂါ…”
“အခု မနိုးသေးဘူးဆိုတာ သိပြီမလား … ဒါပဲ”
သူမ အိပ်ပျော်နေတာကို နှိုးလိုက်လို့ စိတ်တိုနေဟန်ရှိသည်။
“နေပါဦး.. ဂင်္ဂါ”
“ကျွတ်”
“မင်း မနက်စာ ဘာစားချင်လဲလို့ပါ… ကိုယ် ဆိုင်မသွားခင် မင်းဆီ ဝင်ပို့ပေးချင်လို့ပါ… မင်းမနိုးသေးလည်း ကိုယ်တံခါးမှာ ချိတ်ခဲ့ပါမယ်”
“မလိုပါဘူး…ဒါပဲ”
ဖုန်းချသွားသော သူမကို သူ စိတ်မတိုရက်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့မနက်စာအတွက် သူတစ်ခုခု စီစဉ်ပေးချင်သည်။ သူ အတွေးနှင့်အတူ သူမအတွက် Dim Sum ဝယ်ပြီး သူမကွန်ဒိုရှိရာသို့ ကားကို ချိုးဝင်လိုက်သည်။ သူမရှိရာ ၉ လွှာသို့ တက်လာရင်း သူပျော်နေမိသည်။ ဒီလိုသာ မနက်တိုင်း မုန့်ဝယ်လာ၊ မနက်စာတူတူစား၊ ပြီးလျှင် သူအလုပ်သွားခါနီး နှုတ်ဆက်အနမ်းခြွေ၊ ဒီလိုသာ အမြဲတမ်းဆိုပါက တုမရရဲ့ မနက်ခင်းတိုင်းဟာ သာယာကြည်နူးဖွယ် အတိပင်ဖြစ်သည်။ အဲဒီအတွေးနှင့်တင် ရင်ခုန်နှုန်းက အဆမတန် မြင့်တက်လာကာ ချစ်တဲ့စိတ်သည် နှလုံးသားမှတစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့အပြားသို့ စီးဆင်းသွားလေသည်။
ကြင်နာနှင့် ရေသွားကူးပြီးသည်နှင့် ပြန်ရန် ကားပါကင်ဆီအရောက် တုမရဆိုသောလူနှင့် ဇေရဲကို ကားတစ်စီးကိုမှီကာ စကားပြောနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဂင်္ဂါသည် ထိုသူကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ဆုံရပြန်ပြီဟု အတွေးဝင်သွားသော်လည်း သူကတော့ အံ့ဩဝမ်းသာသွားဟန်တွေ့ရသည်။ ကြင်နာက သူ လှမ်းလျှောက်လာပုံကို လက်တို့ကာ “အမိုက်စားပဲ” ဟု ကပ်ပြောသည်။ သူသည် ကြေးဥစိမ်းရောင်အောက်ခံပေါ်မှာ အနက်ရောင်ရွှေမှုန်ကြိုးမျှင်လေးပါဝင်သော Alter ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုကို ကာကီရောင်စတိုင်ပန်နှင့် သပ်ရပ်စမတ်ကျစွာ တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အထူးခြားဆုံးကတော့ ယောင်္ကျားပီသသည့် ရင်အုပ်ခပ်မြင့်မြင့်များဖြစ်သည်။
“ဂင်္ဂါ…ထမင်းစားပြီးပြီလား… မစားရသေးရင် ကိုယ်နဲ့အတူစားပါလား… ဘယ်လိုလဲ”
“သွားလေ… ဂင်္ဂါရဲ့… ငါက ဇေနဲ့အပြင်သွားမလို့… လိုက်သွားလိုက်ပါ… ဒီခေတ်ကြီးထဲ ထမင်းတစ်နပ် အလကားစားရလည်း နည်းလား”
ကြားထဲက ဇာတ်ညွှန်းရေးနေသော ကြင်နာ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်လျှင် သူက သဘောတကျနှင့် အိုကေ အိုကေ ဟု ရေရွတ်သည်။ ကြင်နာက ကားပေါ်မှ သူ့အိတ်ကို လိုက်ယူလျှင်
“အကြင်နာမ… နင် ဘာဝင်ရှည်ပြန်ပြီလဲ… ဇာတ်ညွှန်းတွေ ဝင်မရေးနဲ့ကွာ”
“ဘာရှုပ်စရာရှိလဲ… သူ့ကြည့်ရတာ နင့်ကို ငြိနေမှန်းအသိသာကြီးကို … ဒီလိုဘဲမျိုးနဲ့ မတွဲချင်ဘူးလား… ဂင်္ဂါ… မှန်မှန်ပြောစမ်း”
“သူက သူများတွေနဲ့မတူတာတော့ အမှန်ပဲ”
“အင်းလေ… မတူတာကို နင်သိတယ်ဆိုထဲက နင့်အတွက် ထူးခြားလို့ပေါ့… ထူးခြားရင် လှုပ်ရှားကြည့်သင့်တာပေါ့… ဟုတ်ဘူးလား”
အဲဒီနေ့က သူနှင့်သူမ အတိုင်းအတာတစ်ခုထိ ရင်းနှီးမှုရရှိသွားသည်ဟု ထင်ပါသည်။ သူမသည် သူထင်သလောက် ဆက်ဆံရမခက်ပါ။ ဂင်္ဂါမေ၏ရင်ထဲက ငတ်မွတ်နေသော မေတ္တာကွက်လပ်ကို သူ၏ချစ်ခြင်းများဖြင့် ဖြည့်စွက်ပေးချင်ပါသည်။
နံနက်နိုးလာတိုင်း ဂင်္ဂါရဲ့ဖုန်းထဲမှာ သူ sms တစ်ခုခုတော့ ပို့ထားလိမ့်မည်။ တံခါးဝတွင် ဂင်္ဂါစားရန် မုန့် တစ်ခုခု သူပို့ထားပေလိမ့်မည်။ ဂင်္ဂါနိုးလာလျှင် သူ့ဆီ sms ပို့ကာ အသိပေးမည်။ ပြီးလျှင် ဂင်္ဂါ Spa သို့သွားမည်။ တချို့ ညတွေမှာ ကြင်နာတို့အတွဲနှင့် Club သို့ရွေ့ကြမည်။ ဒီလိုနှင့် တစ်ယောက်တည်း Lonely ဖြစ်ခဲ့ရသော ဂင်္ဂါရဲ့ဘဝထဲသို့ တုမရဆိုသော ကောင်လေးတစ်ယောက်သည် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာဖြင့် ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာနေပြီ ဖြစ်သည်။
————————————————
🏵️အခန်း(၉)🏵️
ယနေ့သည် ဂင်္ဂါ၏ ၂၄ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ဖြစ်သောကြောင့် ဘုရားသို့ စောစောတက်ပါမည်။ ဂင်္ဂါရဲ့မွေးနေ့တိုင်း ဂင်္ဂါ မနက်ခြောက်နာရီတွင် ဘုရားတက်လေ့ရှိကာ သဒ္ဒါယုံကြည်စိတ်အပြည့်ဖြင့် ဂုဏ်တော်ကိုးပါး ပုတီးစိပ်ပါသည်။ ဖုန်းလေးကို ဂင်္ဂါလက်ကိုင်အိတ်ထဲသို့ ထည့်မည်အပြု ဖုန်းလေးထမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ တုမရ။ ဒီအချိန် သူ ဂင်္ဂါကို ဆက်နေကြမဟုတ်ပါဘူး။ အခုမှ ခြောက်နာရီထိုးဖို့ ဆယ်မိနစ်တောင် လိုသေးတာပဲ။ သူ့ကို တွေးလိုက်မိသည်နှင့် ဂင်္ဂါနှုတ်ခမ်းတွေက အလိုလိုနေရင်း ပြုံးသွားရကာ စိတ်ထဲမှာလည်း မြူးကြွသွားသည်။ တုမရမှာ ဂင်္ဂါကို ဆွဲဆောင်နိုင်သော Attraction တစ်ခုခုတော့ ရှိမည်ဟုထင်သည်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ပြန်ဆက်ဆံပုံမှာ သူများတွေနှင့်မတူဘဲ အခွင့်အရေး ပိုပေးမိသည်ကို သူတော့ သိမည်မထင်ပါ။
“ဟယ်လို”
“ဂင်္ဂါ”
“ဘာကိတ်… အစောကြီးဆက်နေပါလား”
“အင်း… ကိုယ်ဒီချိန်ကြီး နိုးနေကြမဟုတ်ဘူး၊ ရုတ်တရက်နိုးလာတော့ ဂင်္ဂါကိုလည်း အရမ်းသတိရတယ်။ ဂင်္ဂါအသံကိုလည်း ကြားချင်လာတာနဲ့ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ။ အခု ကိုယ် ဂင်္ဂါအခန်းကို မြင်နေရတယ်”
“မြင်နေရတယ်? ဘာလဲ… ရှင်ဘယ်မှာလဲ”
“ကိုယ် မင်းတို့ကွန်ဒိုအောက်မှာ… မင်း အခန်းကို မြင်နေရတယ်”
ဂင်္ဂါ သူ့ကို ဝရန်တာကနေ ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ ဂင်္ဂါရော သူရော အံ့ဩမှုတွေနှင့်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဂင်္ဂါက ဘုရားတက်မှာမို့လို့ ထမီနက်ပြာပေါ်မှာ အဖြူရောင် အလုံးလေးတွေပါသော ထမီနှင့် အင်္ကျီအဖြူလေးကို ဝတ်ထားသလို သူကလည်း ဘာစိတ်ကူးနှင့်မှန်းတော့မသိ၊ စတစ်ကော်လာအဖြူလက်ရှည်နှင့် ပုဆိုးကို မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အတော်ကြာကြာ ငေးကြည့်နေရာမှ သူက
“ဝိုးးး ဂင်္ဂါ မိုက်တယ်ကွာ… ဒီ ဒီဇိုင်းကို လုံးဝမတွေ့ဖူးဘူး… ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“နေပါဦး ကျွန်မမေးတာ အရင်ဖြေပါဦး… ရှင်ကရော ဘာလို့ဒီလိုဝတ်လာတာလဲ”
“ကိုယ် မင်းဆီလာပြီးရင် ဘုရားသွားမလို့… မနက်နိုးတော့ ဘုရားတက်ချင်စိတ်ပေါက်လာလို့”
သူ့ကြည့်ရတာ လိမ်နေတဲ့ပုံမပေါက်ပါ။ ဒါဟာ လိမ်ညာမှုတစ်ခုမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဂင်္ဂါရင်ထဲက ယုံသည်။ တိုက်ဆိုင်တာ မဟုတ်ဘဲ ဆန်းကြယ်သော တစ်စုံတစ်ရာ၏ ဆက်သွယ်မှုဟု တွေးထင်ယုံကြည်မိရလျှင် ကြက်သီးတွေ ဖြာထလာရလေသည်။
“ကဲ… မင်းအလှည့်”
“ကျွန်မရဲ့ မွေးနေ့တိုင်းမှာ မနက်အစောကြီး ဘုရားတက်၊ ပုတီးစိတ် လုပ်လေ့ရှိတယ်ရှင့်”
“ဒါဆို ဒီနေ့မင်းမွေးနေ့ပေါ့… မနေ့ညက ကိုယ်နဲ့ဖုန်းပြောတော့ ဘာလို့ထည့်မပြောရတာလဲ”
“ဘာပြောစရာလိုလဲ… မွေးနေ့ဆိုတာ လူတကာကို လျှောက်ပြောစရာလား”
“ဒါဆို ကိုယ့်ကို အထူးအခွင့်အရေးအနေနဲ့ မင်းနဲ့အတူတူ ဘုရားတက်ခွင့်ပေးကွာ… နော်”
တစ်စုံတစ်ရာသည် ဂင်္ဂါရဲ့ နှလုံးသားရှိရာသို့ တိုးဝင်ပြီးလာနေသည်ဟု ခံစားရသည်။ ဘယ်လောက်ကြာလို့ ကြာသွားမှန်းမသိသော အချိန်မှာ ဂင်္ဂါရဲ့နားထဲသို့ ခေါ်သံတစ်ခုက တိုးဝင်လို့လာသည်။ ဂင်္ဂါလည်း ရုတ်တရက် ပြောမိပြောရာ ပြောထွက်သွားသည်။
“ရှင် ပုဆိုးနဲ့လိုက်သားပဲ”
“ဟုတ်လား… ဒါပေမယ့် မင်းက မွေးနေ့ရှင်ဆိုတော့ မင်းပဲ နံနက်စာကို တာဝန်ယူရလိမ့်မယ်”
“အိုကေ… ကျွန်မ ကျွေးမှာပေါ့”
ပြီးတော့ သူ့ကားနှင့်ပင် ဂင်္ဂါတို့ ရွှေတိဂုံဘုရားတက်ကြသည်။ ဂင်္ဂါ ပုတီးစိပ်နေတုန်း သူလည်း ဘေးမှာ တရားထိုင်ပါသည်။ ဂင်္ဂါ ပုတီးစိပ်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ သူက ဂင်္ဂါကို စိုက်ကြည့်နေသောကြောင့် ရှိုးတိုးရှန်းတန်း ဖြစ်သွားသည်။ ရှက်ရှက်နှင့်
“အာ… ဘာကြည့်နေတာလဲ.. သွားမယ်”
ထဖို့ပြင်နေသော ဂင်္ဂါသည် ခြေထောက်ကျဉ်နေသောကြောင့် ယိုင်ခနဲဖြစ်သွားလျှင် သူက ဂင်္ဂါရဲ့ လက်မောင်းကို အလျင်အမြန် ဆွဲထားလိုက်ပြီး
“ဂင်္ဂါ… မင်းအနားမှာ ကိုယ်တစ်သက်လုံးရှိချင်တယ်… အဲဒီအတွက် ကိုယ့်ကိုလိုအပ်ပေးပါ။ လိုအပ်မယ်မဟုတ်လားဟင်”
ဒါ သူ့ရဲ့ ရည်းစားစကားလို့ မှတ်ယူလို့ရမလားဟင်။ သူ့ရည်းစားစကားကလည်း အဆန်းပင်။ သူ့ကို မလိုအပ်ဘူးလို့ ကျွန်မ ပြောမထွက်ရက်ပါ။
“မွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ် ကိုယ့်နှလုံးသားကို ပေးချင်တယ်။ လက်ခံပေးပါနော်… မင်းနဲ့အတူ သာယာတဲ့ ချစ်ခြင်းတစ်ခုကို တည်ဆောက်ချင်လို့ပါ”
သူကပဲ အပြောကောင်းလို့လား၊ ဂင်္ဂါကပဲ ဟတ်ထိသွားတာလား မပြောတတ်တော့။ သူ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်းမှ နှုတ်ခမ်းတွေက တဖြည်းဖြည်း ပြုံးလာမိသည်။
“ရှင်ရဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်က တစ်သက်လုံးအတွက်ဆိုရင်တော့ ငြင်းစရာမရှိပါဘူး”
ဂင်္ဂါရဲ့လက်ကလေးကို ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်ကပဲ သူ့ဆီကမ်းပေးလိုက်လျှင် သူကလည်း ချက်ချင်းပင် ဂင်္ဂါလက်ကို ဆုပ်ကိုင်လျက် ချစ်သူတွေဆိုသော ပတ်သက်မှုကတော့ ဂင်္ဂါတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲသို့ လှပစွာ ချဉ်းကပ်ဝင်ရောက်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်တော့သည်။
————————————————
🏵️အခန်း (၁၀)🏵️
ချစ်သူမရှိသော ဒီနေ့နှင့် ချစ်သူရှိသော မနက်ဖြန်သည် အခြားနားကြီး ခြားနားသွားသည်ဟု ထင်သည်။ သူမကိုကြည့်ကာ ဒါ ငါ့ချစ်သူဆိုသော အသိက သူ့ရင်ကို အတိုင်းမသိ အေးချမ်းစေသည်။ တောက်ပရွှန်းလက်သော မျက်ဝန်းများကို သူ အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း သူမ၏ ပမာမခန့်ပုံစံတွေကို သူ အမြင်ကပ်မိသည်။
“ဒီနားလာဦး”
ကန်တော်ကြီးထဲတွင် သူတို့ရောက်ရှိနေပြီး ဂင်္ဂါမေကတော့ ကားတံခါးကို မှီကာ ဖုန်းမှ ဂိမ်းဆော့နေသည်။ တုမရကတော့ ကားစက်ဖုံးပေါ်တွင် ထိုင်လျက်ရှိနေသည်။
“ဘာလဲ…ပြောစရာရှိရင် ပြောပါလား”
“ပြောစရာက ဒီနားလာမှ ပြောလို့ရမှာ”
“အာ…လာဘူးကွာ… ဒီမှာ ကောင်းနေပြီ”
သူက သူမအနားသို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်သွားလျက် သူမလက်ထဲမှ ဖုန်းကို ဆတ်ခနဲဆွဲယူကာ ကူရှင်ပေါ်သို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားတံခါးကို မှီရပ်နေသော သူမကို ခါးမှပွေ့ကာ ကားဘောနပ်ပေါ်သို့ တင်လိုက်လျှင် သူဒီလို လုပ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မထားသော သူမမှာ အငိုက်တွေ့သွားလျက် ဘာမှမတတ်နိုင်ချေ။ ဆက်ပြီးတော့ သူက သူမမျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး အနမ်းတွေတသီကြီးပေးလိုက်လျှင် သူမမျက်တောင်လေးတွေ မှေးကြလာသည်။ သူမက တကယ့်အရိုင်းပန်းလေးပင်။
တစ်နေ့ သူ အလုပ်ကအပြန် ခါတိုင်းဖုန်းခေါ်နေကြအတိုင်းခေါ်လျှင် သူမဖုန်းက ဆက်ပိတ်ထား၍ လူကြီးမင်းနှင့်တိုးနေသည်။ သူ အလိုမကျဖြစ်သွားသည်။ ဘာကိစ္စနှင့် စက်ပိတ်ရတာလဲ။ သူ့မှာတော့ အလုပ်ပြီးပြီးချင်း သူမအသံလေးကြားချင်၍ ဖုန်းဆက်ရသည်။
ဟာကွာ… သူ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် ကားကို သူမရှိရာ ကွန်ဒိုသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ သူမအခန်းရှေ့သို့ ရောက်သွားလျှင် သူက တံခါးဘဲလ်ကို ခပ်နာနာဖိနှိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ခဏနေတော့ အခန်းတံခါးပွင့်လာကာ သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ်လာသည်။ သူမက အနွေးထည်ခပ်ပါးပါးကို အပေါ်ထပ်ထပ်ဝတ်ထားကာ မျက်နှာနီမြန်းမြန်းနှင့်။ မြင်လိုက်တာနှင့်ကို နေမကောင်းမှန်းသိသာစေသော ဒီဇိုင်းဖြစ်သည်။
“အထဲကိုဝင်လေ… ဘာလုပ်နေတာလဲ”
မထင်မှတ်သော ဖိတ်ခေါ်သံကြောင့် သူ အံ့ဩသွားရသည်။ မောင်းတင်လာသမျှ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ချေ။ သူမနှင့် ချစ်သူဖြစ်လာသော သုံးလတာကာလမှာ သူမအိမ်ထဲသို့ သူ တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးချေ။ မရောက်ဖူးဆို သူမကလည်း အိမ်ထဲဝင်ဖို့ ဘယ်တုန်းကမှ မဖိတ်ခေါ်ဖူးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အခုတော့…
“ဂင်္ဂါ… နေမကောင်းဘူးလား”
သူမက ဝေဒနာတစ်ခုကို ခံစားနေရဟန်ဖြင့် နှုတ်ဆိတ်နေသည်။ သူသည် သူရဲ့ celica ဘုရင်မလေး နေမကောင်းဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ကာ သနားစိတ်က ရင်ထဲမှာ အပြည့်ဖြစ်လာသည်။ သူသာ နေမကောင်းဖြစ်လျှင် အိမ်မှာ ပြုစုပေးမည့် မေမေက အသင့်ရှိသည်။ သူ့ရဲ့ တစ်ကောင်ကြွက် ချစ်သူလေးကြတော့ အနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။
“နေမကောင်းဖြစ်နေတာ ဘာလို့ဖုန်းမဆက်လဲ… ဘာဆေးသောက်ထားလဲ… ဆေးခန်းသွားမလား”
“တု အလုပ်လုပ်နေတာ မနှောင့်ယှက်ချင်လို့ပါ… ပါရာစီတမောလ် သောက်ထားတယ်”
ကြည့်လိုက်လျှင်တော့ အသည်းမာသလိုလိုနှင့် အလိုက်သိလွန်းသော ဂင်္ဂါကို သူ တိုးလို့ချစ်ရသည်။
သူက အိမ်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်ရင်း
“ဘာစားထားပြီးပြီလဲ… ထမင်းတော့ မစားတာကောင်းမယ်ထင်တယ်”
သူက ဟိုဟိုဒီဒီ ဝေ့ဝဲကြည့်ရှုနေတုန်းမှာပဲ သူမက သူ့ရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ သူ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာသည်။ သူမ အားငယ်နေတာဖြစ်မည်။ သူ သူမကျောလေးကို ဖက်ထားရင်း မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်တော့ အဖျားရှိန်ကြောင့် မျက်နှာလေးက နီမြန်းနေသည်။ သူ သူမကို အားပေးမှဖြစ်တော့မည်။ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်လာမှန်းမသိခင်ပဲ နဖူးလေးကို ညင်ညင်သာသာ နမ်းလိုက်မိသည်။ သူမကိုယ်လေးကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး သူမအခန်းလို့ထင်တဲ့ အခန်းကို ဝင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ချပေးလိုက်တော့ ဂင်္ဂါက သူ့မျက်နှာကို လိုက်ကြည့်နေတာ တွေ့ရသည်။
“ခေါင်းမူးလား ဂင်္ဂါလေး”
“ဟင့်အင်း”
ဂင်္ဂါက သူမဘေးကို ပုတ်ပြလိုက်တော့ သူလည်း သူမဘေးမှာ ဝင်လှဲနေလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဂင်္ဂါကို ချစ်ချင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဂင်္ဂါကို သူတန်ဖိုးထားသည်။ သူ အရင်ထားခဲ့ဖူးသော ဆော်တွေလို သဘောထားတယ်လို့ ထင်မှာ သူ အထင်မခံနိုင်ချေ။ သူ့လက်မောင်းကို သူမခေါင်းအောက် ထိုးထည့်ပေးလိုက်ရင်း သူ့လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးအိပ်စေသည်။ သူမကျောလေးကို အသာပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရင်း
“အိပ်လိုက်လေ… ကိုယ် စောင့်ပေးမယ်”
မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အိပ်ဖို့ကြိုးစားနေသော ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပဲ။ မျက်ခွံအောက်က လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေတာရယ်၊ အသက်ရှုသံမြန်နေတာရယ် ပေါင်းလိုက်တော့ ဂင်္ဂါစိတ်လှုပ်ရှားနေတာ သေချာသွားသည်။ သူ သူမနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကာ ကပ်နမ်းလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးတွေ ခဏပွင့်လာပြီး ပြန်လည်မှေးစင်းသွားကြသည်။ ဂင်္ဂါကျောပြင်လေးကို သိုင်းဖက်ထားသည့် သူ့လက်တွေကလည်း ပွတ်သပ်နေရင်း အောက်သို့ဆင်းသွားကြသည်။
တုရဲ့လက်တွေက မြွေတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ဂင်္ဂါရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရစ်ပတ်ထားသလို အနမ်းတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရှိန်တက်လာကြသည်။
“အင့်…အင့်”
ဂင်္ဂါရဲ့လက်တွေကို တုမရလည်တိုင်ဆီဝယ် ပြန်လည်သိုင်းဖက်ကာ ရီးလေးခိုထားလိုက်သည်။ တုမရကတော့ စတွေ့စကတည်းက အမြဲရင်ခုန်သံမြန်ခဲ့ရသော ဂင်္ဂါရဲ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို ဆုပ်နယ်ကစားနေလိုက်သည်။ အနွေးထည်အောက်က အင်္ကျီလေးကို အပေါ်မတင်လိုက်တော့ ဂင်္ဂါက တုမရရင်ခွင်ထဲမှ အနည်းငယ် ရုန်းကာ သူမ၏ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ယှက်ကာထားသည်။ တုမရက တစ်ချက်တောင်းဆိုသလို ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်ကာ တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ လှပဖွေးဥနေသော ရင်သားနှစ်မွှာသည် အနီရောင်ဇာဘရာလေးအတွင်းမှ လျှံကာကျနေသည်။ တုမရသည် ဂင်္ဂါကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖြူနုနေသော ရင်ညွန့်လေးကို စတင်နမ်းလိုက်သည်။
“ပြွတ်”
ဂင်္ဂါကိုယ်လေး ကြွတက်အလာတွင် တုမရရဲ့လက်တွေက ဂင်္ဂါရဲ့ကျောဘက်ကနေ ဘရာချိတ်တွေကို ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်လိုက်သည်။ ထွက်ပေါ်လာသည့် နို့လေးတစ်ဖက်ကို တုမရ ပါးစပ်နှင့် အသာလေးငုံကာ စို့လိုက်သည်။ ဂင်္ဂါရဲ့လက်တွေက တုရဲ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်လျက်
“အင့် …အင့်… ရှီး”
ဂင်္ဂါရဲ့နို့သီးဖျားလေးအပေါ် သူ့ရဲ့လျှာအထိအတွေ့တွင် ဂင်္ဂါမျက်စိလေးတွေ အလိုလို မှေးမှိတ်သွားရသည်။ ဂင်္ဂါဝတ်ဆင်ထားသော ချည်သားဘောင်းဘီပွပွအဖြူကို သူ ဘယ်အချိန်က ဆွဲချွတ်လိုက်မှန်းပင် ဂင်္ဂါမသိတော့။ သူ့ရဲ့လက်တွေက ဂင်္ဂါ၏ ပင်တီလေးပေါ်သို့ ရောက်လာမှ ဂင်္ဂါ သတိဝင်လာသည်။ သူက ပင်တီလေးကို ပေါင်တံသွယ်သွယ်တစ်လျှောက် ဆွဲချဟန်ပြင်တော့ ဂင်္ဂါ မငြင်းတော့ပါချေ။ ဂင်္ဂါ သူ့ကိုယုံကြည်သည်။ ဂင်္ဂါရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို သူ့ကိုသာ ပေးချင်သည်။
တုမရ သူမရဲ့ပိပိလေးဆီသို့ လက်လှမ်းလိုက်တော့ ခြေထောက်ကို အရမ်းစိထားသည်။ သူမရဲ့ ခြေထောက်ကြားထဲ တုမရခြေထောက် ထည့်ကာထိုးခွဲလိုက်တော့ နည်းနည်းလေး ဟသွားသည်။ ဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးလေး ဖြစ်နေသည့် ဂင်္ဂါ၏ ရတနာရွှေကြုပ်လေးကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းစိုက်ကြည့်မိသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက တင်းတင်းစိကပ်နေသဖြင့် တုမရ ဘာမှမမြင်ရသေးပေ။ သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တော့မှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးက ဟတတ ဖြစ်သွားသည်။ တုမရ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် စုံဆန်ဆွဲပေးရင်းနှင့် အစိလေးကို ရှာနေသည် ။ ဟော… အစိလေးကို စမ်းမိပါပြီ။
“အ…”
ဂင်္ဂါ ရှက်နေမိသည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက အပေါက်ဝလေးထဲ နည်းနည်းသွင်းလိုက် အစိလေးပွတ်လိုက်နှင့် အလုပ်တွေရှုပ်နေမိသည်။ ဂင်္ဂါမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကာ အံကြိတ်နေမိသည်။ ဂင်္ဂါသိတယ်… အရည်တွေ တဖြည်းဖြည်းနှင့် တော်တော်ရွှဲနေပြီဆိုတာ… သူ့ လက်ချောင်းတွေက စောက်စိလေးကို ခလုတ်တိုက် ပွတ်သပ်နေတာမို့ ဂင်္ဂါ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားရသည်။ သူ ဂင်္ဂါနို့တွေကိုလည်း စို့ပေးနေရင်းကနေ ဂင်္ဂါရဲ့ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကို လျှာကြီးနှင့် ယက်ပေးနေပြန်သည်။ တရွေ့ရွေ့နှင့် ချက်ရဲ့အောက်ဖက်ကို ဆင်းလာပြီး လျှာကြီးက အပြားလိုက် စောက်စိလေးကို ပင့်ကော်လိုက်လျှင်
“အိုး…ရှီး”
ဂင်္ဂါ ဘယ်လောက်ပင် အံကြိတ်ကာ ထိန်းထားထိန်းထား နှုတ်ဖျားထက်ဆီမှ ခံစားမှုအသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်သွားလို့ကြည့်လိုက်တော့ သူက ဂင်္ဂါပါးလေးကို လာနမ်းပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်နေသည်။ ပြီးတော့ သူ့စတိုင်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ် ပင်တီလေးကောပေါ့ ။ သူက သူ့ ကိုယ်ကို ရွှေ့ကာ ဂင်္ဂါရဲ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူနေသည်။ ဂင်္ဂါမျက်လုံးတွေက သူ့ပေါင်ကြားထဲကအချောင်းကြီးကို မြင်လိုက်သည်တွင် မျက်လုံးလေးဝိုင်းစက်သွားသည်။
တုမရ ဂင်္ဂါ၏ အဖုတ်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ လှလိုက်တာ။ ခုနက သူလျှာစွမ်းရော လက်စွမ်းရော ပြထားတဲ့ အရှိန်နှင့် ဖောင်းကားနေသည်။ ကာမအရည်လေးတွေကလည်း ပြောင်လက်နေသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်အင်္ဂါများ၏ အထိအတွေ့တွင် သူမတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီး ပေါင်လေးပိုကားသွားသည်။ သုံးလေးငါးချက်လောက် ပွတ်ပေးပြီးတော့ သာသာလေးသွင်းလိုက်တော့ မဝင်ဘူး။ သေသေချာချာ ကိုင်ပြီးတေ့ကာ ဖိချလိုက်တော့မှ ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံလေးတိုးတိုးလေးနှင့်အတူ ဒစ်လေးမြုုပ်သွားသည်။ ဖွဖွလေး တရစ်ချင်း ဆက်သွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်ဝလေးနားက အရစ်လေးတွေက တုမရ၏ လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို တင်းခနဲနေအောင် ဆွဲညှစ်ထားသည်။
“အီး…”
ဂင်္ဂါကတော့ ဆောက်တည်ရာမဲ့ အိပ်ရာခင်းကို တင်းတင်းပင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ တစ်ခုခုနှင့် တိုးတဲ့အရသာ ခံစားမိပြီး ဒစ်ထိပ်တစ်ခုလုံး တအားတင်းကြပ်သွားသည်။ တုမရ ရင်တွေခုန်လာသည်။ ဒါဆို သူမက အပျိုစင်စစ်စစ်ပေါ့။ သူမကို အထင်သေးတာ မဟုတ်ပေမယ့် ၂၁ ရာစုခေတ်မှာ ယောင်္ကျားလေးများက တော်တော်လက်သွက်ကြပြီး အပျိုစစ်စစ်မိန်းကလေး အတော်ရှားနေပြီလို့ သူသိထားသည်ပဲလေ။ အင်း… ဒီတိုင်းဆို ဂင်္ဂါတော့ တော်တော်နာတော့မှာပဲ။
တုမရ အရမ်းမသွင်းရဲ။ မတော်ကွဲပြဲသွားလျှင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ သူ ညီလေးကို အသာစိမ်ထားရင်း ခဏလောက် သွင်းချည်ထုတ်ချည် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ နို့လေးပြန်စို့လိုက် နားရွက်ကြားထဲ လျှာလေးထိုးယက်လိုက်နှင့် ဝေဒနာကို သူမ မေ့လောက်သည့်အချိန်ကို ချိန်ကိုက်၍ သူမ၏ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို အမိအရကိုင်ကာ သူ့ညီလေးကို တွန်း၍ဖိချလိုက်သည်။
“အ….နာတယ် တု”
“အင်းပါ ချစ်ရယ်.. အားလုံးဝင်သွားပြီ…”
မျက်ရည်လေးဝဲကာ အံကြိတ်ထားသည့် ချစ်ရသူလေးကို သူ အနမ်းမိုးတွေ ရွာသွန်းကာ ချော့မိသည်။ တုမရသည် သူ့ညီလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကပါ ကပ်လျက်ပါလာသည်။ တုမရ သူ့ညီလေးကို နှုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် နှင့် ဂင်္ဂါမျက်နှာလေးကို ကြည့်နေသည်။ အံကြိတ်ပြီးခံနေသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ပြုံးသွားသည်ကို သူ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမလည်း ကောင်းလာပြီထင်သည်၊ မကော့တတ် ကော့တတ်နှင့် ဖင်လေး ကော့ကော့ပေးလာသည်။ သူလည်း သူမခါးကို ပင့်ကိုင်ကာ ဆွဲဆောင့်ပေးနေလိုက်သည်။
တုမရဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကို ထိုးသွင်းပွတ်တိုက်သွားသလို ဂင်္ဂါရဲ့ညီမလေးကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ညှစ်ပေးခြင်းဖြင့် သူမတာဝန်ကိုကျေပြွန်အောင် ဆောင်ရွက်နေပေသည်။ ဆောင့်ချက်များစွာ ဆောင့်လိုက်ပြီးနောက်တွင်တော့ တုမရလည်း ဂင်္ဂါ၏စောက်ပတ်အသစ်စက်စက်လေးထဲသို့ လရည်များကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ အရည်ကုန်သွားပြီးတာတောင် သူမလေးကို ဖက်ကာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အင်္ဂါချင်း ထိကပ်ထားမိသည်။
ပြီးမှ သူမမျက်နှာလေးကို ကြည့်မိတော့ အို… လှလိုက်တာ… ချွေးသီးလေးတွေစို့နေသော အလှနတ်ဘုရားမလေးကို သူ ကြင်ကြင်နာနာဖြင့် အမောပြေအနမ်းလေး နဖူးထက်ဆီသို့ခြွေလိုက်သည်။ ရင်သားတွေက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် သူမ မောနေတာပဲ။ သူမ မျက်လုံးလေးတွေ ပွင့်လာပြီး
“ဟွန့် နေမကောင်းတဲ့လူကို အနိုင်ကျင့်တယ်”
ဟု မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောတော့ ဟုတ်သားပဲ… သူမ နေမကောင်းဖြစ်နေခဲ့တာပဲ…။ သူ တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး
“ဂင်္ဂါ နေမကောင်းဘူးဆိုလို့ ချွေးထုတ်ပေးတာလေ… အခု ကောင်းသွားပြီဟုတ်”
ဂင်္ဂါလည်း သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလျက် ရေချိုးခန်းသွားမည်ဟု ကုတင်ပေါ်မှအထ မိုက်ခနဲဖြစ်ကာ ကုတင်ဘောင်ကို လှမ်းကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ ဒါကို သူတွေ့သွားတော့ ဂင်္ဂါရှိရာသို့ရောက်လာပြီး စွေ့ခနဲပွေ့ချီသွားကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသည်။ ပိပိလေးကိုပါ ရေစိုအဝတ်လေးနှင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတော့ စပ်လိုက်တာ။ ဂင်္ဂါ သူလုပ်သမျှ ငြိမ်နေပြီး လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့ သူကပဲ ပြန်ချီခေါ်လာပြီး အဝတ်အစားလဲပေးသည်။ အနွေးထည်ပြန်ဝတ်ပေးပြီးတော့ သူမကို သူက ခဏအိပ်ခိုင်းကာ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ သူမနိုးလာလျှင် အံ့ဩမှုတစ်ခုပေးရန် ထွက်လာခဲ့သည်။
သူမအား လက်ထပ်ခွင့်တောင်းရန် စိန်နှင့်ပလက်တီနမ် လက်စွပ်ကလေးနှင့် ပန်းစည်း၊ ကိတ်နှင့် ဖယောင်းတိုင်တို့ကို သွားဝယ်ရင်း သူ ကြည်နူးနေမိသည်။ သူ့ဘဝကို လွှမ်းမိုးထားနိုင်သော သူ့ချစ်သူလေး၏ လက်ထဲသို့ သူ့ဘဝကို ကျေကျေနပ်နပ် ပေးအပ်လိုက်ချင်ပါသည်။ ထို့အတွက် လူပျိုဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရ၍ သူ နောင်တမရမိပါ။ သူမနှင့် လွဲသွားရင်သာ……
ပြီးပါပြီ။